maandag 26 december 2011

De recordhoudsters

Laat ze maar schuiven de vrouwelijke directeuren van de schooltjes. Ze mogen dan traditioneel minder ervaring hebben in de bouw en ze mogen dan wel geen relaties hebben met winkels waar je bouwmaterialen kan kopen, maar relaties onderhouden met de dorpen, daar zijn ze heel goed in en organiseren kunnen ze ook. En zo komt het dat de Mae Sariang School en de Huay Naam Saai School, de twee schooltjes met vrouwelijke directeuren, de schooltjes zijn waar de bouw van kantines en slaapgebouwen het verst gevorderd is.
En we zijn op alle scholen tegelijkertijd begonnen.

De hele dorpsgemeenschap wordt ingezet om de faciliteiten te realiseren: de leerlingen helpen in de vrije tijd met het uitladen van de bouwmaterialen en met het klaar maken van het land waar gebouwd gaat worden, de ouders helpen bij toerbeurt met de bouw.

Voor de kinderen is het een unieke ervaring en als er een gebouw klaar is, weten heel wat leerlingen hoe je iets moet metselen, hoe je cement moet mengen en wat er allemaal aan materialen in een filter van de schoonwater installatie gaat.
De leerkrachten koken samen met vrouwen uit het dorp de lunch voor de vrijwilligers. Iedereen werkt als vrijwilliger in de Samsara projecten.

En dan wens ik alle lezers aan het einde van deze week een leuk oud en nieuw en een optimistisch 2012.

maandag 19 december 2011

25 Schoonwater installaties

Op zichzelf is een schoonwater installatie niet een moeilijk product. Maar er komt veel voor kijken, zeker voor Samsara, Thailand. Bij slaapzalen en kantines zijn het de schooltjes, die de bouw en de inzet van de vrijwilligers regelen. Bij de schoonwater installaties moeten we als stichting veel zelf doen. Ten eerste bestellen wij de installaties. Niemand in Chiangmai en ver daarbuiten heeft ergens 25 schoonwater machines staan, dus deze moeten op tijd besteld worden. Dan worden ze allemaal naar het huis van Ratana gebracht.
Die plakt met haar boksers de namen van de donoren met plakletters op de blauwe filtermachines en op de pvc tanks. Dan worden ze met pick-ups (in een pick-up kunnen maximaal 4 machines) naar de verschillende scholen gebracht (tussen de 250 en 350 km vanaf Chiangmai).  
De kunst is dan om te zorgen dat de juiste beplakte machine en tank bij de juiste school aankomen. Dat is niet altijd eenvoudig, want de chauffeur kan geen Engelse tekst lezen. Meestal gaat het goed, maar soms ook niet. Dan brengt de directeur van school A de machine weer naar school B. In het geval waar wij bij waren, vergat de directeur echter, toen hij onder de toegangspoort van het schooltje doorreed, dat de installatie achter in zijn auto stond, met als resultaat dat het met een enorm lawaai tegen de mooie poort omviel.
Indien de leiding van de school niet weet hoe de installatie aan te leggen en te onderhouden, geven wij een training. Dan moet eerst ergens op een school een pilot schoonwater installatie worden gebouwd. Het voordeel is dan wel, dat na afloop van de training iedere school zelf de installatie naar de schooltjes kan meenemen. 

Wij leveren tekeningen en foto’s aan hoe de installatie er uiteindelijk uit moet zien, maar elke keer is het weer buitengewoon komisch om te zien hoe elke school daar een eigen invulling aan geeft. Echter, creativiteit moet in deze maatschappij beloond worden, dus daar zeuren we niet over. En dan hebben wij een bord dat bij de installatie opgehangen moet worden. “Alleen te gebruiken voor drinkwater” staat erop, dit om te voorkomen dat de voeten gewassen worden of de tuin besproeid wordt met schoon goed drinkwater. Daar gaat meestal een hele sessie telefoontjes overheen met daarna de gemailde foto’s als bewijs, om dat bord ook daadwerkelijk opgehangen te krijgen.

Van de 25 schoonwater installaties die wij op dit moment aan het installeren zijn, zijn er 22 uit de donatie van Wilde Ganzen en Stichting Samsara in Nederland.

maandag 12 december 2011

En toen was er geen weg meer …

Ratana en de heer Praweet, samen verantwoordelijk voor alle bouwprojecten op de schooltjes, hebben afgelopen week samen een aantal scholen bezocht, om afspraken te maken over de bouw.
Met goede moed op weg
Normaal is het mogelijk om vijf van de schooltjes in Khun Yuam, waar Samsara projecten uitvoert, in een lange rondlopende weg te bezoeken. De weg is niet geplaveid, maar normaal goed berijdbaar. Om 8 uur vertrokken ze in een 4WD van het Departement van Onderwijs. De eerste twee schooltjes waren geen probleem, maar bij de tweede school kwam het bericht dat de andere schooltjes niet meer per auto bereikbaar waren.
De weg is weg
Een “landslide” had de weg in de afgrond laten verdwijnen. Om 11 uur vertrok Ratana achterop de motor bij de heer Praweet, die de motor te leen kreeg van een leraar. Twee leraren gingen op een andere motor mee om de weg te wijzen over smalle bosweggetjes.
Zo werden de volgende twee schooltjes bezocht. Op de terugweg liet Ratana de heer Praweet stoppen om foto’s te nemen van het adembenemende landschap. Zij gebaarde naar de twee leraren om door te rijden en de lunch vast klaar te maken.
Het adembenemende landschap
Dat had ze niet moeten doen, want na de fotosessie deed de motor van de heer Praweet het niet meer en moesten ze de zware motor door het rulle zand de berg op sjouwen en weer af, weer op en weer af.
Duwen, de enige manier om
 vooruit te komen



Twee uur later kwamen ze bezweet, moe en met spierpijn op het schooltje aan. Om 3 uur uur werd de lunch eindelijk genoten en om 4 uur vertrokken Ratana en de heer Praweet met de 4WD om weer terug te rijden en het vijfde schooltje van de andere kant te benaderen. Maar ze hadden weer pech. De elektriciteitsmaatschappij was op de verharde weg elektriciteitsdraden aan het doortrekken en de auto blokkeerde gedurende 1½ uur de weg. Het werd al donker en het vijfde schooltje kon niet meer bezocht worden.
“Never a dull moment”.

De blokkade


dinsdag 6 december 2011

Andere geografische omstandigheden bepalen ook de uitwerking

Tijdens onze inventaris van wat de schooltjes in het Khun Yuam district nodig hebben in februari dit jaar, ontdekte Samsara dat de situatie op de schooltjes bij nader inzien toch niet meer van hetzelfde was. Bergen ja, bergvolken ja, schooltje ook ja, maar de bergen zijn veel steiler dan in de zuidelijke districten van de provincie en de bodem is rotsachtig. Daarom wonen er niet veel minderheden hoger in de bergen, maar wonen ze in grotere dorpen in de dalen aan rivieren of wegen. Dit had tot gevolg dat er geen slaapzalen nodig waren op de lagere scholen in Khun Yuam. De kinderen konden allemaal gemakkelijk naar huis lopen. Op de schaarsere middelbare scholen bleken echter wel veel voorzieningen nodig. En zo kwam het, dat we op die scholen meer dan normaal zouden gaan bouwen en ook grotere slaapzalen, omdat middelbare scholieren in stapelbedden slapen en niet meer op matrassen op de grond.
Wat we te laat doorkregen, is dat die andere geografische omstandigheden ook effect zouden gaan hebben op de uitwerking van ons bouwprogramma. 

Inmiddels is het 4 weken geleden dat de scholen de donaties hebben ontvangen en een paar dagen geleden bleek dat veel scholen nog niet met de uitvoering begonnen waren. Dat betekende dat er nog maar 2 van de 3 bouwmaanden over waren.
Ik besloot daarom plotseling mijn gezicht maar eens te laten zien en had de afgelopen dagen afspraken met de grotere scholen en met de directeur van het Departement van Onderwijs, waar alle schooltjes onder vallen. Wat bleek: de bergvolken in Khun Yuam wonen in dalen en kunnen rijst verbouwen en november is de maand van de oogst. Dus kon er niet geholpen worden met de bouw op de scholen. Ook bleek dat de leerkrachten de ouders niet goed kenden. De grotere middelbare school in het dorp Khun Yuam heeft geen relaties met de dorpjes in de dalen. Om de ouders te vragen om te komen helpen, was dan ook niet zo vanzelfsprekend. Tenslotte bleek dat er in provinciehoofdstad Mae Hong Son geen bouwbedrijf van betekenis is en dat betekende dat alle bouwmaterialen uit de buurt van Chiangmai aangevoerd moeten worden wat hogere transportkosten met zich meebrengt. De scholen kwamen dus geld te kort. De bouwkosten rijzen overigens ook de pan uit. Inflatie, de overstromingen in Bangkok en een enorme bouwwoede in het noorden en noordoosten van Thailand zijn daarvan de oorzaak.

Na veel discussie heb ik uiteindelijk de garantie gekregen dat de projecten toch in februari en in mei klaar zullen zijn. Als dat ook werkelijk gebeurt, heb ik de grotere scholen een kleine bonus in het vooruitzicht gesteld. Verder heb ik beloofd de donaties voor volgend jaar in het district Paai per project te verhogen, zodat de school geen geld hoeft bij te leggen.
Dit jaar kan die verhoging niet meer en daarom heeft het Departement van Onderwijs besloten om wat extra budget vrij te maken om alle projecten toch te kunnen realiseren.
Op 5 december, vaderdag en de verjaardag van de koning zullen op alle schooltjes grote groepen dorpelingen aanwezig zijn om de bouw van alle projecten op te starten.

Met de heer Somchit Ratanapen gaat het niet goed. Hij komt niet uit een coma waar hij na de hersenbloeding in terecht is gekomen en eigenlijk heeft het ziekenhuis alle hoop op genezing opgegeven. Wij hebben met zijn vrouw gesproken, adjunct directeur van een van de grotere scholen, en ook zij verwacht dat hij in de komende weken zal sterven.

maandag 28 november 2011

Presentatie en Pilot Training

Toen op 25 oktober alle directeuren bij elkaar waren, heeft Ratana ook een presentatie gegeven van alle Samsara “Do’s and Dont’s” rondom de bouw.
Ratana presenteert
Ik had een PowerPoint presentatie gemaakt die voornamelijk bestond uit foto’s met daarbij een rood X bij wat niet geoorloofd is en een groene V bij hoe het wel moet. Iedereen kreeg een hand-out met kopieën mee. Niets is vervelender dan alles twee keer te moeten horen, zelfs al is een keer in een taal die je nauwelijks verstaat, dus had ik Ratana gevraagd om de presentatie te geven. Dat leek haar eng, maar de dagen ervoor hadden we alles met elkaar doorgenomen en ze deed het fantastisch. De directeuren maakten ijverig aantekeningen op de hand-outs.

Aantekeningen maken

Op 25 oktober werden ook de 25 schoonwater installaties (donatie van Samsara Nederland met de meerpremie van Wilde Ganzen) over de scholen gedistribueerd. Samsara koopt de machines, de vullingen, de pvc tanks en alle onderdelen. De school krijgt per installatie 8000 baht en moet daarvan een dak op palen bouwen, waar de installatie onder komt te staan, een verhoging voor de pvc tank bouwen, zodat er verval ontstaat en een muur met kranen bouwen. Vroeger bouwde Samsara een aanrecht, maar dan werd het water voor van alles en nog wat gebruikt en dat is met schoondrinkwater niet te bedoeling. Met kranen die uit een muur komen en omhoog spuiten, is dat moeilijker. 
Ratana had ervoor gezorgd dat alles op tijd werd afgeleverd bij de school, waar de vergadering werd gehouden. Een installatie was al een maand eerder afgeleverd, zodat er een pilot kon worden gebouwd en alle directeuren uitleg kregen hoe de installatie gebouwd en geïnstalleerd moet worden. Dat werd met belangstelling gevolgd. Een directeur van een school, waar we de afgelopen jaren veel hebben gebouwd, gaf de uitleg.

Pilot training
Directeur Noi legt uit

dinsdag 22 november 2011

Alle mobiele telefoons uitgeschakeld

Er is nog niet veel nieuws over de gezondheidsituatie van de heer Somchit. Hij is 4 dagen na de operatie uit de narcose gehaald, maar het is ons nog niet duidelijk hoe hij zal herstellen.
Voor Samsara kan dit tot vertraging in de uitvoering  van de projecten leiden. Een stuwende kracht, zoals de heer Somchit voor Samsara was, is altijd belangrijk om zaken op tijd geregeld te krijgen. Volgende week, als we een aantal schooltjes bezoeken, weten wij meer over welk effect het zal gaan hebben.
Ik zou nog terug komen op de organisatie van de opstartvergadering op 25 oktober, toen alle contracten werden ondertekend.
Alle directeuren van de schooltjes op één plaats bij elkaar krijgen, is niet eenvoudig. Schooltjes hebben vaak geen telefonisch bereik. En, als ze zeggen te komen, dan weet je dat nog steeds niet.

De heer Somchit links en de heer Puuntiam rechts
Maar op die desbetreffende ochtend waren ze er allemaal zelfs voordat wij om 9 uur aantraden. Dit was mede dankzij de heer Somchit en Ratana, die de directeuren maar bleef bellen, en het feit dat de gloednieuwe directeur van het Departement van Onderwijs in Mae Hong Son waar de schooltjes onder vallen, de heer Puuntiam Angsawat ook aanwezig zou zijn. Het was de eerste gelegenheid voor beide partijen om met elkaar kennis te maken.
Vergaderingen in Thailand zijn eindeloze bijeenkomsten waar zelden langer dan 5 minuten de groep in dezelfde samenstelling bij elkaar is. Directeuren bijvoorbeeld, lopen allemaal regelmatig uit de vergadering, omdat hun telefoon afgaat. Ik had met de heer Somchit afgesproken dat als dat het geval zou zijn, Ratana en ik tijdens de uitleg over de projecten en de training onze mond zouden houden en die pas weer open zouden doen als de desbetreffende directeur weer binnenkwam. Om dat te voorkomen, konden ze ook allemaal hun telefoon uitzetten en dan waren wij in een uurtje klaar. En het is gelukt.
De heer Puuntiam ondertekent de contracten.
Ik denk dat het de eerste vergadering was in Thailand waar iedereen aanwezig bleef, geen enkele telefoon afging en niemand de deur uitliep. Inclusief het ondertekenen van al die contracten waren we ver voor de lunch klaar, terwijl er een hele dag voor stond.
Volgende week meer over de training.

zondag 13 november 2011

Schokkend nieuws

Vier dagen geleden werd ik opgebeld en vernam ik dat de heer Somchit Ratanapen tijdens een vergadering van alle bij de Samsara projecten betrokken schooltjes op het Departement van Onderwijs, plotseling neerviel en een hersenbloeding had. Somchit Ratanapen is verantwoordelijk voor alle schooltjes (35) in het district Khun Yuam, een van de 4 districten dat valt onder het Departement van Onderwijs No 1 in de noordelijke helft van de provincie Mae Hong Son.
Met hem had Samsara het afgelopen jaar contacten opgebouwd. Met hem hadden we de werkwijze en het beleid van Samsara besproken. Hij is met ons mee geweest om te kijken of de aanvragen van de schooltjes voor nieuwe faciliteiten correct waren. Hij heeft alle schooltjes voorbereid op de samenwerking met Samsara. Hij heeft in mei samen met ons Samsara projecten bezocht en hij was het, die twee weken geleden de opstart vergadering organiseerde en leidde, waarbij alle schooltjes aanwezig waren om de bouwcontracten te ondertekenen.
Hij had er ook voor gezorgd dat de nieuwe directeur van het Departement van Onderwijs bij deze bijeenkomst aanwezig was. Kortom, de heer Somchit Ratanapen nam op een geweldige manier de verantwoordelijkheid op zich om de projecten van Samsara van de grond te krijgen. En wij hadden een groot vertrouwen in hem dat hij dat ook tot een goed einde zou weten te brengen.
En ineens is het gebeurd. Een ernstige hersenbloeding. Hij is met een legerhelikopter naar het beste ziekenhuis van Chiangmai vervoerd. Hij was in coma, schijnt inmiddels geopereerd te zijn. Zijn situatie is heel ernstig. Het is de komende dagen afwachten of hij het haalt en hoe hij het haalt.
Daarna zal Samsara moeten bekijken welke gevolgen dit zal hebben voor de bouw van de projecten die net 2 weken geleden gestart zijn. De heer Somchit Ratanapen was een cruciale figuur voor Samsara. We zullen moeten bekijken wie hem hierin gaat opvolgen en wat de tweede man, de heer Praweet Buntawong, die ook overal bij was, over kan nemen. De vrouw van de heer Somchit Ratanapen is adjunct directeur op de To Pe Wittaya School waar Samsara de meeste faciliteiten aan het bouwen is. Zij is natuurlijk nu ook in Chiangmai en zal de komende tijd niet in staat zijn de bouwprojecten op haar school te begeleiden. Ook hiervoor zullen we een oplossing moeten vinden.


maandag 7 november 2011

Gedurende 2 dagen 116 contracten in vijfvoud getekend

Eindelijk was het dan zover. Eind oktober: het begin van het droge seizoen, de start van het bouwseizoen. Samsara had aan de directeuren van 24 schooltjes gevraagd om op 24 en 25 oktober bijeen te komen op twee van de schooltjes.
17 Directeuren in Khun Yuam district ondertekenen.
 Samsara gaf op die twee dagen een presentatie van de do’s en don’ts in het bouwen van faciliteiten door donaties via Samsara en daarna werden de contracten van alle te bouwen faciliteiten door de scholen ondertekend.
Samsara sluit over elk project/ faciliteit een contract af met de school die het project gaat uitvoeren. In het contract (geschreven in het Thai) staat wie de donoren van de faciliteit zijn, wat het tijdsschema van de bouw is en aan welke eisen de bouw moet voldoen. Alle bouwtekeningen zijn een onderdeel van het contract en we voegen een lijst bij met de kosten en een schema in welke termijnen Samsara betaalt. Bij kleine faciliteiten betaalt Samsara direct na ondertekeningen 100% van de bouwkosten. Bij grote projecten 50% bij aanvang, 40% bij het bereiken van het hoogste punt en 10% nadat het resultaat is goedgekeurd, het gebouw is overgedragen aan het Ministerie van Onderwijs en het rapport is geschreven.
Van het Departement willen we een officiele
stempel op de contracten.
Alle betalingen worden overgemaakt op bankrekeningen die de school speciaal hiervoor heeft geopend. Samsara betaalt dus nooit rechtstreeks aan het Departement van Onderwijs, waar de schooltjes onder vallen, maar altijd direct aan de scholen zelf. Wel wordt elk contract ook ondertekend door de directeur van het Departement van Onderwijs. In het geval dat Samsara een probleem mocht tegenkomen tijdens de bouw, dan is het Departement verantwoordelijk voor de oplossing daarvan. Dit heeft tot nu toe altijd goed gewerkt.
In het bedrag per faciliteit is, naast de kosten voor de materialen, een bedrag opgenomen voor maaltijden voor de vrijwilligers die het bouwen (meestal de ouders van de kinderen), een bedrag voor vakwerk dat niet voorhanden is (vaak voor het lassen van spanten of het afpleisteren) en 5% voor extra kosten. De bouwprijzen stijgen bijna maandelijks en Samsara wil niet geconfronteerd worden met een verhoging van een beetje hier en een beetje daar. De stelling van Samsara is: Samsara betaalt nooit extra geld om het project af te maken, maar hoeft ook nooit geld terug. Als de directeuren korting kunnen krijgen op de materialen, omdat ze bijvoorbeeld gezamenlijk inkopen, dan mogen de scholen dat houden en gebruiken voor hun school. Dat stimuleert samenwerking en ondernemerschap.

696 contracten, dat houdt je bezig!
Van de 116 contracten zijn er 42 voor slaapgebouwen en kantines, 24 voor schoonwaterinstallaties, 33 voor de meubels, 7 voor toiletgebouwen en 10 voor water opvangtanks van cement.
Dat waren dus 696 handtekeningen die Ratana en ik namens Samsara hebben geschreven.
Over de organisatie ervan de volgende keer.


Ratana geeft uitleg bij de contracten.


Direteur van de Daaruunsiikschool heeft
met 9 projecten veel te ondertekenen.


Deze keer ook een record aan vrouwelijke directeuren.







maandag 31 oktober 2011

De gevolgen van de overstromingen voor het gebied waar Samsara werkt

Het is Samsara gelukt! Alle projecten op alle schooltjes zijn van start gegaan. Hierover de komende weken meer. Vandaag wil ik schrijven over welke invloed de overstromingen in Thailand hebben op het gebied waar Samsara werkt, de provincie Mae Hong Son.
De dramatische overstromingen in het midden van Thailand,veroorzaakt door 25% meer regenval dan gemiddeld, urbanisatie, slecht watermanagement en het niet tijdig legen van de overvolle reservoirs, komen niet op deze schaal voor in het bergachtige noorden van Thailand.
Ook hier heeft het zeer veel geregend en dat maakt het leven in hutten van bamboe miserabel. Transport in de bergen, in een normaal regenseizoen al een hele opgave, werd alleen nog maar moeilijker. De riviertjes zijn buiten de oevers getreden en hebben stukken uit het wegdek geslagen. Op de wegen zie je elke 100 meter wel een aardverschuiving (landslides). Door boskap kan de bodem al het water niet meer verwerken en komen hele stukken grond met rotsblokken en bomen naar beneden. Gelukkig is er dit jaar geen school meegesleurd, zoals dat wel het geval was in 2005. In een aantal dorpen is wel een aantal hutten en huizen in de rivier verdwenen.
Op dit moment is het droog en dat zal het in het noorden de komende 5 maanden blijven.
De verwachtingen op de schooltjes in het noorden was dat deze regering meer budget aan het noorden zou doen toekomen. Maar nu de schade door de overstromingen rondom Bangkok immens is en er bovendien een geheel nieuw watermanagement project uit de grond gestampt zal moeten worden om herhaling te voorkomen, zijn deze verwachtingen in de kiem gesmoord. De projecten in de berggebieden in het noorden van Thailand zullen net zoals in het verleden weer het laatst bedeeld worden. Daarom is het werk van Samsara nog hard nodig.





maandag 24 oktober 2011

Behind the Scenes

Afgelopen week bezocht een van Samsara’s trouwe sponsors, Verity Goitein, het huis van Ratana en zij schreef mij erover. Een betere blog voor deze week is niet denkbaar.

I am prone to exaggeration, but on this occasion I will let photos speak for me…
We are admiring of Samsara’s work in the Hill Tribe mountain villages where schools are developed in a comprehensive manner with villagers meaningfully involved. Dormitories, hygienic kitchens, canteens and toilets are built, clean water is provided and electricity installed via solar energy.
In addition Samsara is involved with equipping all these facilities: simple bunk-beds, lockers and cupboards, tables and benches are all provided to be functional and attractive. We have seen these well-made furnishings in situ very often and knew they were provided at low cost.
We knew too that Ratana was the ‘in-house manufacturer’. Her Muay Thai boxers provided the work-force, learning useful skills in the process. From time to time we have visited her and seen completed cupboards and tables piled around.
BUT this week, I saw what was actually involved. There are only 3 words to describe the scene, “incredible”, “incredible” and again “incredible”.
Everything is constructed from scratch - from iron and wood, welded, screwed, rust-proofed and painted. Every item has to be 100% solid and durable to survive the daily wear and tear of school-life in a primitive tropical setting.
So, over 6 months, this work takes place not in a factory, not in an atelier or warehouse, but in Ratana’s own home!
And 2 weeks ago, Chiang Mai was flooded. Ratana’s home was flooded. Water swept mud and sand into houses indiscriminately. So every area required lifting, moving, cleaning, scrubbing …

Samsara’s next season will see bunk-beds, tables, benches, cupboards, lockers all neatly installed in numerous schools . Who will enquire what was involved? Who could imagine the industrial scale of this Samsara enterprise? And who ever asks or wonders why Samsara can assist schools and provide such amazing value for money?
I hope that this will give a glimpse of one part of the Samsara industry….

zaterdag 15 oktober 2011

Wilde Ganzen en Samsara project van start

Niet alleen staat een derde van Thailand onder water, ook het huis van Ratana staat  50 centimeter onder water. Alle meubels en apparatuur voor de projecten van Samsara moesten in de boksring getild worden en uiteindelijk opgehangen worden in de boksring, om ze te beschermen tegen waterschade.

Ratana had 20 schoonwater installaties besteld, een belangrijk onderdeel van het Wilde Ganzen / Samsara project, en die werden 2 weken later bij haar thuis afgeleverd. Ratana plakt dan samen met haar boksers de namen van de stichtingen Wilde Ganzen en Samsara met plakletters op de machines en de tanks. Daarna worden ze per pick-up naar een school in de bergen van de provincie Mae Hong Son vervoerd. Op die school gaan we op 25 oktober een pilot organiseren. De directeuren en conciërges van de betrokken schooltjes komen op 25 oktober allemaal naar een workshop, waar ze leren hoe de waterinstallaties geïnstalleerd en onderhouden moeten worden. Die dag nemen ze de onderdelen van de waterinstallatie in de achterbak van hun pick-up mee naar de schooltjes.

De drie daarop volgende weken gaan ze dat uitvoeren.
Het is een hele organisatie, omdat er veel onderdelen en veel schooltjes bij betrokken zijn. Met de laatste schooltjes is contact opnemen niet altijd even gemakkelijk. De telefoon heeft vaak geen bereik. Maar Ratana lukt het altijd. We verwachten dan ook dat alle schooltjes bij de training aanwezig zullen zijn.
De schoonwaterinstallatie geeft de schooltjes 2 jaar schoon water, daarna moet de inhoud van de machine vervangen worden.
 
Over 2 weken weten we meer.


zondag 2 oktober 2011

Samsara en Wilde Ganzen

Samsara werkt al sinds 2004 samen met Wilde Ganzen. Het is al vele jaren gelukt om als stichting de benodigde gelden te werven waarover Wilde Ganzen dan een meerpremie gaf.
In 2005 heeft Robert Wiggers, adjunct directeur bij Wilde Ganzen, de eerste projecten van Samsara met Wilde Ganzen bezocht. Tot grote tevredenheid nemen wij aan, want vele samenwerkingsprojecten zouden volgen.
In 2009 won Samsara de “Doener Award 2009 Beste Project”, uitgeloofd door Wilde Ganzen.
En ook nu weer staan we aan het begin van de uitvoering van een samenwerkingsproject tussen Samsara en Wilde Ganzen: 20 schoonwaterinstallaties, 6 opvangtanks voor regenwater en 5 toiletgebouwen voor 20 bergschooltjes, in totaal voor € 35.100,-.
Daarnaast beheert Wilde Ganzen het uitvoerend management van de projecten van de stichting Net4kids, die Samsara binnenkort gaat uitvoeren: 8 slaapgebouwen voor leerkrachten, 1 slaapgebouw voor 80 studenten, 4 opvangtanks voor regenwater en 50 matrassen met beddengoed voor een bestaand slaapgebouw plus een kantine, alles met meubels en in totaal voor € 65.000,-.
Samsara is beide organisaties en de donoren aan de stichting Samsara veel dank verschuldigd. Hier in Thailand kunnen we aan het werk!

Slaapzaal voor leerlingen op de Luum Naam Wittaya school, 2005




Kantine op de Huay Puung May school, 2007


Slaapzaal voor leerlingen Nong Muan school, 2010


Slaapzaal voor leerlingen op de Hua Haa school, 2010


maandag 26 september 2011

Ratana, steun en toeverlaat

Al 7 jaar lang houd ik samen met Ratana toezicht op de realisatie van de projecten van Samsara op de bergschooltjes. Dat was het geval toen we begonnen en op jaarbasis € 1000 te besteden hadden en dat is nog steeds zo.
Ratana is 51 jaar, haar partner Max komt uit Zwitserland en ze heeft een dochter van 13 jaar.
Ratana runt in haar tuin een trainingskamp voor Thai boksen. Al jarenlang heeft ze het toezicht over kinderen uit zeer arme of gebroken gezinnen. De kinderen wonen bij haar thuis, gemiddeld genomen zijn dat er zeven. Deze kinderen leren boksen en geven wedstrijden in Chiangmai en in het weekend of in de avond stuurt ze de kinderen naar school. Een jongen is zo bouwkundig tekenaar geworden en maakt voor Samsara tekeningen van de faciliteiten of meubels die nodig zijn. Een ander ging voor een bokscarrière en geeft nu wedstrijden in Korea. Drie anderen, inmiddels volwassen, gaan altijd mee met Max, elektricien, om zonne-energie en elektriciteitprojecten voor Samsara op de bergschooltjes aan te leggen. Een jongen die steeds zeer slechte resultaten haalde op school, is nu lasser bij een bouwmaatschappij in Chiangmai, nadat hij lassen had geleerd bij het monteren van meubels voor de Samsara projecten.
Ratana doet ook tuinonderhoud en kleine verbouwingen in Chiangmai.

Voor Samsara is zij het, die alle contracten met de schooltjes opstelt en het contact met de scholen onderhoudt: ze bereidt onze bezoeken aan de schooltjes voor en zorgt ervoor dat de directeuren van de schooltjes de foto’s van de bouw op tijd op sturen en op schema blijven met de bouw. Ze zorgt voor nieuwe schetsontwerpen en bouwtekeningen als we nieuwe faciliteiten op de scholen gaan realiseren. Verder doet ze de gehele productie van alle meubels, die nodig zijn in de slaapzalen en kantines die Samsara bouwt en koopt ze honderden matrassen en dekens en de vele sets keukengerei. Ze bestelt de schoonwater installaties en alle benodigde onderdelen hiervoor en ze zorgt er tenslotte voor dat al het hierboven genoemde op tijd op al die verschillende bergschooltjes in de gloednieuwe gebouwen staat, tijdens de officiële openingen.
Ratana krijgt een kleine dagvergoeding voor de dagen dat ze voor Samsara met mij naar de bergschooltjes gaat. Maar de rest van haar inzet doet ze als vrijwilligster.
Ratana is een geweldige partner om mee te werken en ze is al lange tijd een goede vriendin.

maandag 19 september 2011

Meubels produceren in een trainingskamp voor boksers

7 jaar geleden kocht Samsara de meubels, die nodig zijn in de nieuwe kantines en slaapzalen, bij zaken als de Makro en Carrefour in Chiangmai. Die meubels leken ons het sterkst. Daar zijn we echter heel snel van teruggekomen. Na het transport over de slechte wegen achter in een pick-up, lagen de meeste meubels al uit elkaar en die het niet begaven, deden dat al snel na intensief gebruik door de kinderen. Dus moesten we naar een andere oplossing zoeken.
Ratana stelde voor om ze zelf te gaan produceren. Dat wil zeggen, zij zou dat gaan doen in haar trainingskamp voor boksers bij haar thuis in haar tuin. Je zult maar haar buren zijn, denk ik wel eens. Eindeloos ijzer in stukken zagen, is geen prettig geluid. Maar het resultaat is geweldig: sterke meubels, naar eigen ontwerp, gebaseerd op de lessen die we geleerd hebben in de praktijk.
Om een idee te geven: op jaarbasis zijn dat toch gauw 200 stapelbedden, 40 eenpersoons bedden, 120 klerenkasten, 30 keukenkasten, 150 tafels met 600 banken en 160 lessenaars.
Elk jaar zijn het er meer. Ze besteedt het ook uit. In mijn dorp bijvoorbeeld, waar ze veel mensen kent, werkt nu ook een aantal mensen aan de productie en zo levert hen dat weer een inkomen op.
Haar boksers lassen heel wat af. Een jongen waar ze voor zorgt en die op school nooit meer dan een 2 gemiddeld haalde, is nu een goede lasser en heeft op basis van zijn ervaring voor Samsara een goede baan als lasser op de bouw gekregen in Chiangmai. Zo snijdt het mes aan vele kanten.
De volgende keer meer over Ratana.



maandag 12 september 2011

Hoe garandeer je kwaliteit in een nieuw werkgebied?

Samsara heeft een goede reputatie in het noorden, maar de schooltjes hebben er geen ervaring met Samsara. Elke dag denk ik na over hoe het ook alweer was, toen we in het zuiden begonnen te bouwen: welke ‘fouten’ kunnen de schooltjes maken, waar is hun kwaliteitsbewustzijn minder dan dat van Samsara. Deze problemen hadden we de laatste jaren niet meer. Samsara had zoveel gebouwd, we stuurden de directeur van een schooltje gewoon naar een ander schooltje, een berg verder, om te kijken van hoe en wat.
Bij de laatste opening van Samsara gebouwen in het zuiden heb ik de heer Somchit en de heer Praweet uitgenodigd. Dat hielp. Ik heb ook een ordner gemaakt vol met foto’s van hoe wij het willen hebben. Dat helpt ook. Verder hebben we besloten om alle directeuren en conciërges van alle betrokken schooltjes in Khun Yuam district uit te nodigen voor een opstartvergadering op 25 oktober. Daar zal ik een presentatie geven, die ik nu aan het voorbereiden ben, met veel foto’s en iedereen krijgt ook een handleiding mee: “nee, geen houten balken maar stalen”, “nee, niet één laag verf maar drie lagen”, “nee, geen draaikranen maar drukkranen”, “nee, geen bamboe afscheiding bij de kantine maar gaas” en ga zo maar door.
Niet zo, 

maar zo.

zondag 4 september 2011

Alle projecten tegelijkertijd klaar, hoe moet dat nu met de meubels?

De komende 4 jaar beginnen we met het realiseren van projecten op dezelfde datum en moeten deze projecten ook allemaal klaar zijn op dezelfde data. Dat is een heel verschil met het verleden. Toen bouwden we als er weer een donatie binnenkwam.  Dat was mogelijk omdat de 3 districten in het zuiden een geografische eenheid vormen. Dat is niet het geval in het noorden: de wegen om de 4 districten te bereiken liggen ver uit elkaar en werken in twee districten tegelijkertijd is logistiek niet te doen. Daarom bouwen we elk van de komende 4 jaren in een ander district en alle projecten moeten dan ook in dat bouwseizoen worden afgerond.
Samsara heeft daarom alle donoren gevraagd om voor oktober de donaties naar Samsara over te maken, zodat we op 1 november, de eerste dag van het droge seizoen, ook echt kunnen beginnen.
Ratana belde kort geleden in lichte paniek op. ”Dat krijg ik nooit voor elkaar, het maken van al die meubels in onze werkplaats in 3 maanden tijd”. Ze had natuurlijk gelijk. De bouw vindt plaats op vele schooltjes, maar zij moet in haar werkplaats de meubels voor al die voorzieningen voor alle schooltjes maken. Wat te doen? De meeste donaties krijgen we pas in september. Ik heb onze grootse Amerikaanse donateur benaderd en hem het probleem uitgelegd en gevraagd of hij de donatie niet al midden augustus wil betalen. Dat heeft hij gedaan en zo heeft Ratana 2 maanden extra voor het maken van al het meubilair. Probleem opgelost!

Ratana en Annelie maken lijsten van de meubels
 die nodig zijn voor alle projecten.

maandag 29 augustus 2011

Fondsen werven voor de schooltjes in Khun Yuam

Om eerlijk te zijn, Samsara was nooit aan het ambitieuze project in het noorden van de provincie Mae Hong Son begonnen, als we niet hadden kunnen rekenen op een Amerikaanse donor in Chiangmai, die bereid was 45% van het totale 4 jarige project te betalen.
Dit stimuleerde ons om al onze donoren voorstellen te doen
om ons de komende 4 jaar mede te ondersteunen bij het realiseren van goede voorzieningen op de schooltjes, zodat ook in het noorden alle kinderen naar school kunnen gaan en de school ook kunnen afmaken.
De reacties waren positief, zoals die van Wilde Ganzen en Net4kids uit Nederland. Sommige donoren garandeerden ons een bepaald bedrag voor een bepaald project, elk jaar gedurende de komende 4 jaren. Andere donoren, zoals Stichting Samsara, Wilde Ganzen en Net4kids in Nederland, garandeerden een maximale inzet om de fondsen die nodig zijn te gaan werven. In die fase zitten we nu.
Het gaat goed: de benodigde bedragen komen nu en de komende 2 weken binnen op de rekening van Samsara in Thailand en het ziet er naar uit, dat Samsara eind oktober kan beginnen met het uitvoeren van alle projecten op de schooltjes in het district Khun Yuam in het noorden van de provincie Mae Hong Son.