Ratana, steun en toeverlaat

Al 7 jaar lang houd ik samen met Ratana toezicht op de realisatie van de projecten van Samsara op de bergschooltjes. Dat was het geval toen we begonnen en op jaarbasis € 1000 te besteden hadden en dat is nog steeds zo.

Ratana is 51 jaar, haar partner Max komt uit Zwitserland en ze heeft een dochter van 13 jaar.

Ratana runt in haar tuin een trainingskamp voor Thai boksen. Al jarenlang heeft ze het toezicht over kinderen uit zeer arme of gebroken gezinnen. De kinderen wonen bij haar thuis, gemiddeld genomen zijn dat er zeven. Deze kinderen leren boksen en geven wedstrijden in Chiangmai en in het weekend of in de avond stuurt ze de kinderen naar school. Een jongen is zo bouwkundig tekenaar geworden en maakt voor Samsara tekeningen van de faciliteiten of meubels die nodig zijn. Een ander ging voor een bokscarrière en geeft nu wedstrijden in Korea. Drie anderen, inmiddels volwassen, gaan altijd mee met Max, elektricien, om zonne-energie en elektriciteitprojecten voor Samsara op de bergschooltjes aan te leggen. Een jongen die steeds zeer slechte resultaten haalde op school, is nu lasser bij een bouwmaatschappij in Chiangmai, nadat hij lassen had geleerd bij het monteren van meubels voor de Samsara projecten.

Ratana doet ook tuinonderhoud en kleine verbouwingen in Chiangmai.

Voor Samsara is zij het, die alle contracten met de schooltjes opstelt en het contact met de scholen onderhoudt: ze bereidt onze bezoeken aan de schooltjes voor en zorgt ervoor dat de directeuren van de schooltjes de foto’s van de bouw op tijd op sturen en op schema blijven met de bouw. Ze zorgt voor nieuwe schetsontwerpen en bouwtekeningen als we nieuwe faciliteiten op de scholen gaan realiseren. Verder doet ze de gehele productie van alle meubels, die nodig zijn in de slaapzalen en kantines die Samsara bouwt en koopt ze honderden matrassen en dekens en de vele sets keukengerei. Ze bestelt de schoonwater installaties en alle benodigde onderdelen hiervoor en ze zorgt er tenslotte voor dat al het hierboven genoemde op tijd op al die verschillende bergschooltjes in de gloednieuwe gebouwen staat, tijdens de officiële openingen.

Ratana krijgt een kleine dagvergoeding voor de dagen dat ze voor Samsara met mij naar de bergschooltjes gaat. Maar de rest van haar inzet doet ze als vrijwilligster.

Ratana is een geweldige partner om mee te werken en ze is al lange tijd een goede vriendin.

Meubels produceren in een trainingskamp voor boksers

7 jaar geleden kocht Samsara de meubels, die nodig zijn in de nieuwe kantines en slaapzalen, bij zaken als de Makro en Carrefour in Chiangmai. Die meubels leken ons het sterkst. Daar zijn we echter heel snel van teruggekomen. Na het transport over de slechte wegen achter in een pick-up, lagen de meeste meubels al uit elkaar en die het niet begaven, deden dat al snel na intensief gebruik door de kinderen. Dus moesten we naar een andere oplossing zoeken.

Ratana stelde voor om ze zelf te gaan produceren. Dat wil zeggen, zij zou dat gaan doen in haar trainingskamp voor boksers bij haar thuis in haar tuin. Je zult maar haar buren zijn, denk ik wel eens. Eindeloos ijzer in stukken zagen, is geen prettig geluid. Maar het resultaat is geweldig: sterke meubels, naar eigen ontwerp, gebaseerd op de lessen die we geleerd hebben in de praktijk.

Om een idee te geven: op jaarbasis zijn dat toch gauw 200 stapelbedden, 40 eenpersoons bedden, 120 klerenkasten, 30 keukenkasten, 150 tafels met 600 banken en 160 lessenaars.

Elk jaar zijn het er meer. Ze besteedt het ook uit. In mijn dorp bijvoorbeeld, waar ze veel mensen kent, werkt nu ook een aantal mensen aan de productie en zo levert hen dat weer een inkomen op.

Haar boksers lassen heel wat af. Een jongen waar ze voor zorgt en die op school nooit meer dan een 2 gemiddeld haalde, is nu een goede lasser en heeft op basis van zijn ervaring voor Samsara een goede baan als lasser op de bouw gekregen in Chiangmai. Zo snijdt het mes aan vele kanten.

De volgende keer meer over Ratana.

Hoe garandeer je kwaliteit in een nieuw werkgebied?

Samsara heeft een goede reputatie in het noorden, maar de schooltjes hebben er geen ervaring met Samsara. Elke dag denk ik na over hoe het ook alweer was, toen we in het zuiden begonnen te bouwen: welke ‘fouten’ kunnen de schooltjes maken, waar is hun kwaliteitsbewustzijn minder dan dat van Samsara. Deze problemen hadden we de laatste jaren niet meer. Samsara had zoveel gebouwd, we stuurden de directeur van een schooltje gewoon naar een ander schooltje, een berg verder, om te kijken van hoe en wat.

Bij de laatste opening van Samsara gebouwen in het zuiden heb ik de heer Somchit en de heer Praweet uitgenodigd. Dat hielp. Ik heb ook een ordner gemaakt vol met foto’s van hoe wij het willen hebben. Dat helpt ook. Verder hebben we besloten om alle directeuren en conciërges van alle betrokken schooltjes in Khun Yuam district uit te nodigen voor een opstartvergadering op 25 oktober. Daar zal ik een presentatie geven, die ik nu aan het voorbereiden ben, met veel foto’s en iedereen krijgt ook een handleiding mee: “nee, geen houten balken maar stalen”, “nee, niet één laag verf maar drie lagen”, “nee, geen draaikranen maar drukkranen”, “nee, geen bamboe afscheiding bij de kantine maar gaas” en ga zo maar door.

Niet zo, 

maar zo.

Alle projecten tegelijkertijd klaar, hoe moet dat nu met de meubels?

De komende 4 jaar beginnen we met het realiseren van projecten op dezelfde datum en moeten deze projecten ook allemaal klaar zijn op dezelfde data. Dat is een heel verschil met het verleden. Toen bouwden we als er weer een donatie binnenkwam.  Dat was mogelijk omdat de 3 districten in het zuiden een geografische eenheid vormen. Dat is niet het geval in het noorden: de wegen om de 4 districten te bereiken liggen ver uit elkaar en werken in twee districten tegelijkertijd is logistiek niet te doen. Daarom bouwen we elk van de komende 4 jaren in een ander district en alle projecten moeten dan ook in dat bouwseizoen worden afgerond.

Samsara heeft daarom alle donoren gevraagd om voor oktober de donaties naar Samsara over te maken, zodat we op 1 november, de eerste dag van het droge seizoen, ook echt kunnen beginnen.

Ratana belde kort geleden in lichte paniek op. ”Dat krijg ik nooit voor elkaar, het maken van al die meubels in onze werkplaats in 3 maanden tijd”. Ze had natuurlijk gelijk. De bouw vindt plaats op vele schooltjes, maar zij moet in haar werkplaats de meubels voor al die voorzieningen voor alle schooltjes maken. Wat te doen? De meeste donaties krijgen we pas in september. Ik heb onze grootse Amerikaanse donateur benaderd en hem het probleem uitgelegd en gevraagd of hij de donatie niet al midden augustus wil betalen. Dat heeft hij gedaan en zo heeft Ratana 2 maanden extra voor het maken van al het meubilair. Probleem opgelost!

Ratana en Annelie maken lijsten van de meubels

 die nodig zijn voor alle projecten.