Zomerpauze

Ja, ik weet het, mist in Nederland en de zomer is waarschijnlijk nog in geen velden of wegen te bekennen. Maar hier sluiten de scholen deze week voor een zomervakantie van 8 weken. Op 17 mei gaan ze weer open. De komende 8 weken zijn de heetste weken van het jaar in Thailand. Het watergooifestival (Sonkran) staat niet voor niets altijd gepland van 13 tot en met 15 april. Ik vlucht voor 6 weken naar de hoogvlakte van Dali in China; 45 graden overdag en 35 graden ‘s-nachts is mij teveel. Dit lijkt mij een goed moment om ook een zomerpauze in het schrijven van de blogs in te lassen.

Nog 6 scholen bouwen voort om de laatste projecten af te maken. Die worden tussen 20 en 23 mei geopend. Dat lijkt mij een goed moment om weer met een nieuwe serie blogs te starten.
Ik wil graag iedereen danken voor het volgen van de blogs. Ik heb er veel plezier in gehad om ze te schijven en aan reacties te lezen, vond een aantal het ook erg leuk om ze te lezen.

Een mooier slot van deze serie blogs is er eigenlijk niet te bedenken. De blog van vorige week ging over de gloednieuwe kantine die in duigen lag, nadat er een windhoos overheen was getrokken.  Binnen 24 uur meldde een kleine Nederlandse stichting, waarvan de bestuursleden elk jaar de projecten die ze voor Samsara sponsoren ook bezoeken, dat ze hun best willen doen om het geld dat  nodig is voor de wederopbouw van de kantine, het komend jaar te gaan werven. Drie dagen daarna meldde een andere Nederlandse gulle gever aan Samsara’s projecten zich, om ons te vertellen dat hij de 4000 euro, die hiervoor nodig zijn, al aan Samsara had overgemaakt. Wat een geweldig resultaat!  De eerstgenoemde kleine stichting kan zich nu concentreren op de fondsenwerving die nodig is voor een aantal nieuwe projecten van Samsara in het district Pai, die zij het komende droge seizoen ook willen gaan ondersteunen. En met de 4000 euro kan de Mae Ok School de komende maand van start. Het lukt ze dan wellicht om nog voor het regenseizoen het meeste af te hebben. Dat is ook veel beter. Een regenseizoen doet niet veel goed aan een half ingestort gebouw.

“Je weet maar nooit”, zoals ik in de vorige blog schreef, is nu al uitgekomen. En daarmee wil ik deze serie blogs afsluiten. Tot in juni!

En Marion en Patrick, hartelijk dank voor de technische ondersteuning van deze serie blogs.

Hartelijke groet van Annelie

Een geluk bij een ongeluk

We zijn er net van op de hoogte gesteld, maar het gebeurde op 24 december 2011, de dag voor kerst.

Er woedde een enorme storm. Vele bomen vielen om. Een helaas op de prachtige kantine, die Samsara precies een jaar geleden op de Mae Ok Nua School had opgeleverd. Ook in het dorp zijn vele huizen vernietigd. Het schooltje ligt zeer afgelegen en had een vrouwelijke directeur, die net pas was aangesteld en ze had samen met de dorpelingen prachtig werk afgeleverd.

Helaas maakte de storm daar weer een einde aan. De kinderen eten weer buiten, op de in stukken gehakte boom als tafel. De donatie voor de kantine kwam van een Amerikaanse familie.
Een geluk bij een ongeluk was dat de storm woedde op een zaterdagochtend en de vrijdagavond daarvoor was iedereen naar huis gegaan voor een paar dagen vakantie. Dus niemand is gewond geraakt op het schooltje.

Niet heel veel is er te redden: deuren, sponningen, de vloer en wat staal. Maar eigenlijk moet de kantine weer grotendeels worden opgebouwd.

De meeste tafels en het kantine- en keukengerei konden wel gered worden. Maar Samsara schat dat het toch wel 4000 euro gaat kosten om dit schooltje weer een nieuwe kantine te geven. En de lijst met gewenste projecten op schooltjes in dit gebied is lang. Maar we hebben het op de lijst gezet. Je weet maar nooit.

De twee beste paarden van stal

Naast een zwart schaap hebben we ook de beste paarden van stal. Voor Samsara zijn dat de Daaruunsiik School in Mae La Noi district en de To Pe Wittaya School in Khun Yuam district. Beide scholen kregen heel wat nieuwe voorzieningen via de donaties aan Samsara.
Voor grotere middelbare scholen is het niet zo gemakkelijk om de ouders of dorpelingen te vragen te helpen bij de bouw. Er zijn niet zoveel middelbare scholen in dit gebied en als ze er wel zijn, dan staan de scholen ver van veel dorpen af en is er dus minder contact met de ouders. Niettemin vindt Samsara dat het goed is, dat de scholen dit contact wel onderhouden en een idee krijgen van de familie en woonachtergrond van hun leerlingen.

Beide scholen hadden een langzame start nadat de aanbetalingen van 50% per faciliteit waren gedaan. De ouders waren nog bezig met de oogst in hun rijstvelden. Maar na Sinterklaas, in Thailand Vaderdag en de verjaardag van de koning werd er voortvarend begonnen. In twee maanden tijd werden vele faciliteiten gerealiseerd. En het zag er allemaal ook nog prachtig uit.

Het slaapgebouw voor de leerkrachten, de kantine, de toiletten en de watertank en waterinstallaties op de To Pe Wittaya School.

Drie slaapgebouwen voor leerkrachten, het slaapgebouw voor 40 meisjes, de watertank, de waterinstallaties en een plek om kleren te wassen en te drogen op de Daaruunsiik School.