vrijdag 30 november 2012

Vele problematieken maar er wordt gebouwd!

De afgelopen week heeft Samsara gedurende vijf dagen 25 bergschooltjes in Pai bezocht, om te bekijken hoe het staat met de bouw van de 70 projecten, die daar gerealiseerd worden.
De schooltjes hebben zes weken geleden de eerste aanbetaling ontvangen. Elk schooltje dient zelf alle bouwmaterialen aan te schaffen. De winkel voor bouwmaterialen is zo’n  200 kilometer ver weg en de laatste 30 kilometer moeten de materialen in een pick-up truck over modderige wegen naar het schoolterrein worden getransporteerd.



In onderling overleg met het dorpshoofd worden vrijwilligers georganiseerd om de voorzieningen zoals slaapzalen, kantines, schoonwaterinstallaties en toiletgebouwen te bouwen. Voordat de faciliteiten gebouwd kunnen worden, moet land vrijgemaakt worden van bomen, wortels en stenen en daarna geëgaliseerd worden. Alles gebeurt met de hand en een schop, machines zijn er niet in de bergen.


De volgende week zal ik over de resultaten schrijven, vandaag over de problemen waar we tegenaan lopen, die de voortgang van de bouw tegenhouden of vertragen. 

Bij ons in de vallei van Chiangmai valt er al een maand niet veel regen meer. In de bergen was dat echter wel het geval. Daardoor is een aantal wegen naar zeer afgelegen schooltjes nog altijd niet berijdbaar. In oktober hebben zware slagregens bij de Muang Luang school drie bruggen weggeslagen. Dit betekende dat pas na twee weken alle bouwmaterialen op de bromfiets over een smal gerepareerd bruggetje vervoerd konden worden en Samsara bouwt veel op deze school.










Het smalle weggetje naar de Mae Ping Saka school is zo slecht geworden dat ze daarover geen betonnen palen voor de slaapzaal konden transporteren. Het verzoek kwam of het in dit een geval ook houten palen mochten zijn. Daarmee waren we voor deze ene keer akkoord.

Op een aantal schooltjes kunnen de ouders nu nog niet helpen met de bouw, omdat de oogst van de rijst nog in volle gang is. De oogst is deze week binnen dus dan kan er begonnen worden.

De directeur van de Pong Saa school heeft in oktober zijn enige zoon verloren. De jongen verdronk in de rivier. Hij is helemaal van de kaart en is tot niets te bewegen. Wij hebben een school, die er niet ver van af ligt, gevraagd deze school te helpen om de bouw aan te pakken en ook hebben we het probleem besproken met het Departement van Onderwijs. 

De Naam Plamung school ligt bijna op de grens met Birma. Het dorp heet communistisch te zijn, schijnt opium te verbouwen en onderdak te bieden aan guerrillastrijders uit Birma. Toen wij er waren, hield het Thaise leger daar net een schoonmaakbeurt. Mr. Praweet, de vertegenwoordiger van het Departement van Onderwijs, was doodsbang en vond dat wij er maar geen bezoek aan moesten brengen.

De Mae Ping School heeft een nieuwe directeur die zich moet inwerken. De voormalige directeur, die goede relaties heeft met het dorpshoofd, was er ook en daarom denken wij dat ondanks de vertraging, met wat druk onzerzijds, het de school wel gaat lukken om op tijd klaar te zijn.

De Khun Sanai school had de waterinstallatie niet gebouwd omdat ze het niet volgens onze tekening kon doen. De ligging van de school is zo steil tegen de heuvels aan dat de tank niet direct naast de waterinstallatie kon staan. Ze wilden weten of wij akkoord gingen met een andere oplossing.

En dan heb je een school die misschien de nominatie van het zwarte schaap van de familie gaat krijgen. We houden de Muang Peng school in de gaten en gaan daar over twee weken nogmaals naartoe. We hebben bij het Departement van Onderwijs al aangekaart dat deze school nog nauwelijks met bouwactiviteiten begonnen is.

Never a dull moment! Niettemin zijn al heel wat projecten in aanbouw en zelfs al klaar, waarover volgende week meer. Ondanks alles hebben we nog steeds goede hoop dat alle 70 projecten de tweede week van februari klaar zijn.

vrijdag 23 november 2012

Nog steeds in gebruik en hoe!

Vaak wordt me gevraagd of ik nog wel eens terugga naar de schooltjes waar we de afgelopen jaren voorzieningen hebben gebouwd en wat de staat daarvan is. Samsara heeft nu op 150 schooltjes voorzieningen gebouwd en die kunnen we moeilijk allemaal bezoeken. We komen wel regelmatig op schooltjes waar we eerder hebben gebouwd: die schooltjes hebben dan aanvragen ingediend voor nieuwe voorzieningen, meestal omdat dankzij de Samsara voorzieningen meer kinderen naar school gaan en er meer slaapgebouwen nodig zijn. Wij honoreren dat alleen als gebouwen die eerder gebouwd zijn er goed onderhouden en schoon uitzien. We kunnen constateren dat het overgrote deel van de gebouwen er goed uitziet.

Wel hebben we door de jaren onze lessen geleerd: de eerste jaren verfden we de slaapgebouwen, kantines en toiletten wit. Dat doet we niet meer. De rode aarde spat met de vele regen tegen de gebouwen en op wit zie je alles. Daarbij gebruikten we voor de laagste meter geen olieverf en gewone verf slijt er harder af. Los daarvan zijn de eerder gebouwde gebouwen allemaal in gebruik en worden goed schoongehouden. Graag zou ik de gebouwen van de eerste jaren willen laten oververven. Wie weet gebeurt dat in de toekomst nog eens.

Wit blijft niet wit.
Olieverf in kleur.









8 jaar geleden plaatsten we kleine waterinstallaties op de schooltjes. Door de voorzieningen van Samsara kwamen echter binnen 2 jaar 50% meer kinderen op de schooltjes en bleken de waterinstallaties niet toereikend. We hebben die wel vervangen door veel grotere waterinstallaties. 

Onlangs kwamen we weer eens op de Huay Singh School. Daar hadden we in 2004 een bibliotheek/studiezaal met een regionale functie gebouwd. Wat we nu zagen oversteeg al onze verwachtingen: een druk bezochte schoolbibliotheek, elke dag open, zelfs in het weekend, ook gebruikt door leerlingen van andere scholen en door volwassenen die ergens examen voor moeten doen. De school had elders computers en nog meer boeken op de kop getikt. Een lerares van de school heeft de verantwoordelijkheid voor de bibliotheek op zich genomen en dat werkt erg enthousiasmerend. Het zag er, ruim 8 jaar na oplevering, allemaal geweldig uit!

Opening bibliotheek in 2004

De opgeleverde bibliotheek in 2004

Dezelfde bibliotheek in 2012

Veel bezoekers in de schoolbibliotheek

vrijdag 16 november 2012

Samsara werkt dit droge seizoen in het district Pai

Het landschap in Pai is prachtig. De unieke combinatie van bergen, valleien en rivieren maakt dit district een paradijs. Dit heeft geleid tot een enorme toename van het aantal toeristen, met de aanleg van 1 tot 5 sterren hotels, golfbanen, restaurants en cafés tot gevolg. Ik nam dan ook aan, dat het in dit district wel mee zou vallen met de armoedige omstandigheden op de bergschooltjes. Maar ik heb geconstateerd dat het tegendeel het geval is. Geen cent uit het toerisme komt op de schooltjes terecht. Het invoeren van toeristenbelasting en dat besteden aan de ontwikkeling van onderwijs en gezondheidszorg voor de minderbedeelden, zou een oplossing zijn geweest. 

Landschap Pai
Landschap Pai
Bergvolkeren hebben het hier alleen maar moeilijker gekregen: boeren worden door bedrijven gepaaid en overgehaald om hun grond te verkopen voor toeristische doeleinden en om voedsel te produceren voor de toeristenindustrie. Daardoor wordt het voor de geïsoleerde bergdorpelingen (die soms slechts 12 km. van het dorp Pai wonen) steeds moeilijker om zelfvoorzienend te zijn in hun voedselproductie. Ze moeten het voedsel nu op de markt kopen en daarvoor hebben ze het geld niet.
 
Karen dorp
Karen
De Karen leefden en leven van de opbrengst uit het bos en van de rivier. Ze besteden per dag maximaal 0,50 eurocent per familie aan het produceren van hun eigen voedsel. Elke dag je voedsel in het hoofddorp op de markt kopen, kost een veelvoud van dit bedrag. De rivieren die de bergvolkeren van vis, garnalen en kikkers voorzagen, raken door het gebruik van pesticide (in grote hoeveelheden gebruikt in de commerciële landbouw) vervuild en door overbevissing leeg. Steeds vaker is er in het droge seizoen zelfs een groot tekort aan water, omdat al het water naar de nieuwe resorts en golfbanen gepompt wordt. 

Samsara bouwt dit jaar op 30 scholen in het district Pai. Eén van die scholen ligt bij het bergdorp Mae Ping en daar hebben de dorpelingen het heft in eigen hand genomen: land mag niet meer commercieel worden verkocht. Doet een familie dat toch, dan wordt die uitgesloten van sociale voorzieningen, leningen met lage rente en beurzen voor schoolgaande kinderen. De families worden aangemoedigd om voedsel voor eigen consumptie te verbouwen. Ze stelden ook gebieden in waar het verboden is te vissen, zodat de visstand weer op peil kan komen. 

Of zelfvoorziening in voedsel de toekomst heeft, is geheel de vraag, maar duidelijk is wel dat er bij de overheid geen beleid of programma is, dat het voortbestaan van de bergvolkeren garandeert en ontwikkelt.

5 sterren resort Pai
5 sterren resort Pai

vrijdag 9 november 2012

Zonder donoren geen projecten

Deze week was ik in Bangkok om een presentatie te geven over het werk van Samsara aan de director /general manager van een Australische verzekeringsmaatschappij. Samsara is nu één van de drie overgebleven organisaties, waaruit hij gaat kiezen om in de komende jaren elk jaar 300,000 baht (7500 euro) te doneren.
Samsara Foundation heeft gelukkig al vele jaren zeer trouwe donoren. In Nederland zijn dat de Stichting Samsara, Wilde Ganzen (al donor sinds 2005), Net4kids, AsianKidzSupport,  Dr. Hofstee Stichting, Stichting De Beer, Evert en Gisela Boudewijn Stichting en niet te vergeten donaties van particulieren, die ons elk jaar weer steunen.

De donaties die in 2012 vanuit Nederland zijn gegeven, bedragen 40% van het totale bedrag aan ontvangen donaties. De donaties uit de VS, in totaal dit jaar 131,000 euro, komen op 41.5% (onze voorzitter van Samsara Foundation Thailand komt uit de VS). Op de derde plaats staan de donaties uit Zwitserland met 40.000 euro (12.5%): Foundation Jan & Oscar is opgezet door de moeder van Jan en Oscar, haar twee zonen die zij bij de tsunami van 2004 in Thailand verloor. De overige 6% komt uit Canada en Hongkong. 

Sleutelfactoren om donoren geïnteresseerd te krijgen en te houden zijn concrete projectvoorstellen; goede, zichtbare en snelle resultaten; binnen het vastgestelde budget blijven; inzichtelijke rapportages en snelle reacties op hun vragen.
Belangrijk is natuurlijk ook het doel van onze stichting, een doel dat veel donoren zeer aanspreekt: toegang tot onderwijs voor kinderen die de mogelijkheid daartoe niet hebben en waarmee ze kansen krijgen op een betere toekomst.
Voor Samsara is het fantastisch om te kunnen rekenen op zoveel terugkerende donoren. Kleine of grote bijdragen, ze dragen allemaal bij aan het totaal, zodat wij hier in Thailand elk jaar weer ons werk op de bergschooltjes kunnen uitvoeren. Daarvoor nogmaals hartelijk dank!

Onderstaande foto’s zijn een deel van de presentatie:





vrijdag 2 november 2012

50%, 40% en 10%

Precies een maand geleden waren Ratana en ik 4 uur lang bij de bank om alle aanbetalingen aan de schooltjes te doen. We hadden alle bankpapieren voor de overboekingen thuis al ingevuld, maar elke betaling moet weer door de bank in de computer ingevoerd worden. Als wij op een school 5 projecten gaan realiseren, zijn dat ook 5 verschillende overboekingen. Een totaalbedrag in een keer overmaken, zou voor de betreffende school verwarrend werken. We hadden in totaal 90 overboekingen te verwerken.

Samsara betaalt voor kleine projecten direct het gehele bedrag. Voor de meeste projecten echter, betalen we een eerste termijn van 50%. De schooltjes hebben nauwelijks eigen budget, dus iets voorschieten is er niet bij.
Nadat de betalingen zijn ontvangen, beginnen de schooltjes met het inkopen van bouwmaterialen. Een weetje: bouwmaterialen zijn in Chiangmai veel goedkoper dan lokaal, dus rijden ze allemaal een paar keer met hun pick-up naar Chiangmai om daar materiaal in te kopen. Sommige scholen werken samen en huren een truck om alles te transporteren. Ondanks de transportkosten is het nog steeds goedkoper om het bouwmateriaal in Chiangmai te kopen.

De schooltjes hebben 4 maanden de tijd om een slaapgebouw of kantine te bouwen. Als ze kunnen laten zien  dat de dakspanten erop zitten (lang leve de digitale camera’s en internet), betaalt Samsara de volgende 40%. De laatste 10% betalen wij tijdens of vlak na de openingsceremonie, nadat het gebouw door ons is goedgekeurd en wij het eindverslag hebben ontvangen.

In de tweede helft van november gaan wij weer kijken hoe het ermee staat. De verwachting was dat we daarna 40% van de meeste projecten zouden kunnen overmaken. Maar ik heb nu het idee, dat een aantal directeuren van schooltjes in het district Pai een onderlinge competitie begonnen is, wie het snelst en het best de Samsara projecten kan bouwen. Na 3 weken kregen wij de eerste foto’s al binnen. De Baan Naa Chalong school en de Baan Plamung school liggen zogezegd aan kop. Ze hadden de 40% nu al nodig, een record in tijd!