maandag 27 februari 2012

Het zwarte schaap

Veel, heel veel is fantastisch gelopen bij het realiseren van de vele voorzieningen op de bergschooltjes. Maar een zwart schaap is er altijd bij. In dit geval was dat de Muan Pon School, waar we voorzieningen als slaapzalen, kantines, waterinstallaties en een keuken zouden gaan bouwen. Op 1 november 2011 had deze school, nadat de contracten in oktober waren ondertekend, zoals alle schooltjes de 50% termijnbetaling ontvangen en kon er met de bouw worden begonnen. Op 1 december nam Ratana een kijkje. Die avond belde ze mij op. Op de Muan Pon school was nog helemaal niets gebeurd. Dat de school nog niet met bouwen was begonnen, was tot daar aan toe. Dat deze school met 3 andere grotere scholen waar Samsara ook veel zou bouwen, besprekingen hield om de deadlines gezamenlijk niet te halen en de kleinere schooltjes, die al flink bezig waren, intimideerde, door ze voor te schrijven dat ze de foto’s van de resultaten niet naar Samsara op mochten sturen, met als gevolg dat ze daardoor de 40% termijnbetaling niet kregen, zodat ze op moesten houden met bouwen, was totaal onacceptabel.
Ik nam de volgende ochtend het eerste het beste (en enige) vliegtuig naar Mae Hong Son voor besprekingen met de vier grotere scholen en daarna met de directeur van het Departement van Onderwijs waar alle schooltjes onder vallen, de heer Buumtiam.
Per school maakte ik een schema, waarin duidelijk stond aangegeven welke gebouwen in de tweede week van februari klaar moesten zijn en welke de derde week van mei. Dit stond ook in het contract, maar dat wordt meestal niet echt gelezen. Ik legde ook uit, dat indien de gebouwen niet voor het regenseizoen klaar zijn, ik geen eindrapportages kan schrijven voor de donoren en Samsara een grote kans loopt op het niet verkrijgen van nieuwe donaties voor het volgend droge bouwseizoen. Daarmee worden toekomstige schooltjes in een ander district dus benadeeld. Dat begreep de heer Buumtiam en hij garandeerde mij dat alles volgens het tijdschema klaar zou zijn.

Tijdens onze toezichthoudende bezoeken eind december en in januari schoten de meeste schooltjes goed op, maar over de Muan Pon school hield ik zo mijn twijfels. De heer Buumtiam zou eind januari zelf ook nog gaan kijken en al hoorde wij niets over het resultaat, de tweede week van februari vertrokken wij opgewekt voor de openingsceremonies naar de schooltjes in het district Khun Yuam. De eerste school die wij bezochte was de Muan Pon school.
6 februari: keuken is niet af.
Aan de waterinstallaties en de keuken was helemaal niets meer gedaan sinds januari, het slaapgebouw voor de leerkrachten was zo goed als af, maar had geen water af- en toevoer in de douches en de achterkant van het gebouw was niet gepleisterd en geschilderd, de twee kantines waren voor maar 40% klaar en met de twee grote slaapzalen was nog niet begonnen.

Voor de officiële openingsceremonie begon, wilde ik eerst een gesprek met alle betrokkenen over hoe nu verder. Dat vond de directeur niet leuk en die liep woedend weg, maar ik weet dat deze kans zich na een openingsceremonie niet meer voordoet. En iedereen was er: de welwillende assistent directeur, de voorzitter van de school, de voorzitter van het oudercomité en de directeuren van de gemeente en het district.

Met hen besprak ik voorziening voor voorziening en rekende uit hoeveel dagen werk het was, bediscussieerde dat met alle betrokkenen en zetten het in een tijdschema. Al snel werd duidelijk dat een tweede slaapzaal voor de studenten onmogelijk op tijd gebouwd kon worden. Die nam ik de school af en heb er op een andere school voorzieningen van laten bouwen. Het door iedereen aanwezig onderschreven tijdschema liet ik door de assistent directeur op papier zetten en daarna ondergingen we alsnog de opening van het slaapgebouw voor de leerkrachten.

De eerste deadline was die van de waterinstallatie en deze zou al 3 dagen later zijn als wij de school weer zouden passeren op weg naar Chiangmai.
Twee dagen later wist ik dat de heer Buumtiam aanwezig zou zijn bij alle openingen van die dag. Vlak daarvoor liet ik iemand controleren hoeveel er al gedaan aan de waterinstallaties op de Muan Pon school. Het bericht kwam: niets. Nu was de maat vol. Na de vijfde openingsceremonie van die dag hadden we een gesprek met de heer Buumtiam. Mijn stelling was dat we niets meer van deze school konden verwachten, dat ik de tweede slaapzaal ook terugnam en dat Ratana de komende weken alle voorzieningen zou afbouwen. De directeur zette dat op papier inclusief de deadlines die Samsara met Muan Pon School had opgesteld en stelde dat de school 14 dagen de tijd kreeg om hier aan te voldoen, anders zou Samsara’s oplossing ingaan.
Die brief werd door Ratana en een vertegenwoordiger van het Departement van Onderwijs die avond bij de school bezorgd aan een briesende directeur.
9 februari: waterinstallatie is klaar.
De volgende ochtend om 12 uur waren we weer op de Muan Pon school. De eerste deadline zou dan gehaald moeten zijn. En wat bleek, de directeur had eieren voor zijn geld gekozen, ze hadden die hele nacht en ochtend doorgewerkt om de waterinstallaties af te krijgen. Met goed gemoed aanvaarden wij de terugreis. De tweede deadline was 20 februari, dan zou de keuken klaar moeten zijn en wat ontving ik per email op 20 februari …. foto’s van een kant en klare keuken. Het kan dus wel.
20 februari: de keuken is klaar.

Nu de komende maanden de rest nog. En als de Muan Pon school alles perfect oplevert en op tijd, dan wil Samsara de komende jaren moeite doen om fondsen te werven voor de afgenomen slaapzaal. Tenslotte hoeven de kinderen niet de dupe te worden van een slecht functionerende directeur.

zondag 19 februari 2012

Een mooi slaapgebouw voor 24 leerkrachten en 2 schooldirecteuren dankzij Net4kids

Net4kids is een stichting in Nederland en zij sponsoren Samsara al jaren. De afgelopen week zijn maar liefst zes slaapgebouwen voor ieder 4 leerkrachten en twee slaapgebouwtjes voor 2 schooldirecteuren op in totaal 8 scholen klaargekomen.
Betere accommodatie voor leerkrachten is erg belangrijk op de bergschooltjes. Zij moeten vaak onder armzalige omstandigheden  op de schooltjes verblijven. De schooltjes hebben dan ook grote moeite om de leerkrachten aan te trekken of te behouden. Samsara ‘s ervaring is dat wanneer er goede faciliteiten voor de leerkrachten zijn, er meer leerkrachten op deze schooltjes gaan werken.

Daarnaast heeft Net4kids ook 4 opvangtanks voor regenwater geschonken, zodat die schooltjes nu ook in de laatste maanden van het droge seizoen toegang tot water hebben.

Om de resultaten te bekijken, verwijs ik naar de twee eindrapportages die ik heb geschreven: een met financiële gegevens en andere feiten http://www.stichtingsamsara.nl/LinkClick.aspx?fileticket=fGvgNehL6hE%3d&tabid=1588&language=en-US en een met de foto’s. http://www.stichtingsamsara.nl/LinkClick.aspx?fileticket=e6HQ%2ftWdVbI%3d&tabid=1588&language=en-US

Samsara dankt Net4kids hartelijk voor hun niet aflatende steun. Met hun donatie kunnen we heel veel doen voor de kinderen op de schooltjes in de provincie Mae Hong Son.

maandag 13 februari 2012

Alle projecten gedoneerd door Wilde Ganzen en Stichting Samsara, Holland gereed!!!

De afgelopen dagen hebben we 16 schooltjes bezocht in het district Khun Yuam in de provincie Mae Hong Son. De week daarvoor heeft Samsara 11 andere schooltjes bezocht. Op die schooltjes hebben we openings- en overdrachtceremonieën bijgewoond van vele faciliteiten die gerealiseerd zijn door Samsara Foundation Thailand, onder andere van alle projecten die betaald zijn door donateurs van de Stichting Samsara in Nederland waarover de stichting 50% meerpremie van Wilde Ganzen had ontvangen. Het was geweldig. Het is niet gemakkelijk om deze projecten op zoveel schooltjes voor elkaar te krijgen. Maar alle schooltjes hebben het geklaard en de kwaliteit was buitengewoon.

Samsara dankt natuurlijk alle donateurs en Wilde Ganzen, maar ook de directeuren, leerkrachten en ouders van alle schooltjes die projecten hebben gerealiseerd. Speciaal wil ik Ratana Keunkeaw bedanken, zij is essentieel voor alle communicatie met de schooltjes.

Hoe het resultaat eruit ziet? Ik dacht dat het beste zou zijn om de eindrapportage bij te voegen, die ik heb samengesteld voor Wilde Ganzen en Stichting Samsara. Dat geeft een goed beeld van hoeveel er gerealiseerd is. Via de volgende link gaat u naar de eindrapportage http://www.stichtingsamsara.nl/LinkClick.aspx?fileticket=ErfH4n%2fmNxI%3d&ta

Op naar het volgende district: Pai, waar vele zeer armoedige schooltjes wachten op net zoiets als we in Khun Yuam hebben gerealiseerd. Samsara gaat de komende weken een project hiervoor bij Wilde Ganzen indienen. En wij hopen dat u dit weer gaat ondersteunen. Want alleen als de Stichting Samsara de eerste 50% van het totaal benodigde bedrag bij elkaar werft, geeft daarna Wilde Ganzen er de meerpremie van de andere 50% over. U hoort van ons later de details.

zondag 5 februari 2012

Vrijwilligers op 6 scholen in het zonnetje gezet

De afgelopen week waren er voor de Samsara projecten op 6 scholen opening ceremonieën georganiseerd.
De gebouwen en faciliteiten waren na 3 maanden klaar! Dat gaat gepaard met traditionele en moderne dansjes door de kinderen. Ik kreeg de indruk dat ze de popdansjes leuker vinden.

 
Daarnaast het overdragen van de gebouwen aan het Departement van Onderwijs van de provincie (door mij), het overhandigen van officiële certificaten (aan mij) en veel speeches (over en weer) en veel lekkere dingen eten (door iedereen).

Naast vertegenwoordigers van Samsara, het Departement van Onderwijs, de leerkrachten en de kinderen van de scholen, waren ook de ouders uitgenodigd. Terecht, want het zijn de ouders, die als vrijwilligers, onder leiding van een conciërge of leerkracht de faciliteiten bouwen. De ouders zijn reuze trots op de door hen tot stand gebrachte gebouwen.

Samsara ontdekte dat op deze manier een hecht contact ontstaat tussen het dichtbij liggende dorp en de school, tussen de ouders en de leerkrachten, en het oudercomité van de school wordt hiermee ook nieuw leven ingeblazen.
Het resultaat is dat ouders veel vaker op school komen, meer van hun kinderen naar school sturen, gemakkelijker met de leerkrachten over hun kinderen kunnen praten en de leerkrachten gemakkelijker onderwijszaken met de ouders kunnen bespreken.

Dit zou, wanneer de voorzieningen door een aannemer uit Chiangmai zouden zijn gebouwd, nooit gebeurd zijn. En dan zien we nog af van het feit dat een aannemer er al snel halverwege de bouw mee opgehouden zou zijn, omdat zijn auto’s teveel schade oplopen over de bosweggetjes, hij tijd en geld verliest door de afstanden en niemand van zijn personeel langer dan 2 dagen op de bergschooltjes zou willen verblijven gezien de moeilijke leefomstandigheden.