Samsara en Wilde Ganzen: een jarenlange samenwerking

Precies 10 jaar geleden voerde Samsara haar eerste project uit in de provincie Mae Hong Son. In die tijd waren de projecten klein: een kleine waterinstallatie, een opvangtank voor water van beton en een stel accu’s. In 2004 begon de bouw van grotere projecten: een kantine, een slaapzaal voor kinderen en een slaapgebouw voor de leerkrachten op de Mae Sawan Luang school. Essentieel om deze uitbreiding in projectomvang te kunnen financieren, was de extra premie van Wilde Ganzen. In dat jaar werden de geworven donaties van de Stichting Samsara in Nederland met een factor drie door ICCO en Wilde Ganzen vermenigvuldigd. Dat was geweldig, daardoor kon de kleine Stichting Samsara ineens grotere projecten uitvoeren. In juli 2005 waren de gebouwen gereed en kon Samsara de eerste openingsceremonies organiseren.

Dat smaakte naar meer en in het najaar van 2005 diende Samsara een nieuw verzoek in bij Wilde Ganzen. Dat werd gehonoreerd, maar niet voordat Robert Wiggers, adjunct directeur van Wilde Ganzen, op projectbezoek was gekomen om te kijken hoe Samsara werkte en hoe de resultaten eruit zagen.
Dat is voor beide partijen een vruchtbaar bezoek geweest: niet alleen werden in de daarop volgende jaren de projectvoorstellen van Samsara door Wilde Ganzen goedgekeurd en konden vele gebouwen in deze samenwerking gerealiseerd worden, Robert liep tijdens zijn bezoek ook tegen een urgent probleem aan. In juni 2005 werden door een flash flood het dorp en de Long Phe School 
weggespoeld, inclusief een gloednieuwe slaapzaal, die gebouwd was door Samsara. De school kreeg wat geld van de overheid om basisgebouwen neer te zetten, maar dat was niet voldoende. Robert besliste ter plekke om via Samsara een extra donatie aan deze school te geven, om de school weer op te bouwen.

De samenwerking tussen Samsara en Wilde Ganzen heeft in de afgelopen jaren geleid tot de realisatie van 41 slaapgebouwen voor kinderen en leerkrachten, 45 schoonwater installaties, 5 kantines, 6 toiletgebouwen en 6 wateropvang tanks op vele schooltjes voor bergvolkkinderen.

De laatste jaren is de Wilde Ganzen premie geen factor drie meer, bezuinigingen hebben toegeslagen, maar Samsara krijgt nog steeds 40% boven op wat Samsara zelf aan fondsen werft voor de jaarlijks ingediende projecten en dat is toch heel mooi.

Half februari zal het uitgebreide project met vele schoolvoorzieningen, gefinancierd door de Stichting Samsara en Wilde Ganzen in 2012, klaar zijn. Ik zal er over berichten. Daarna dienen wij weer een verzoek in voor komend bouwjaar. Uw gewaardeerde giften zullen tegen die tijd dan hopelijk weer door Wilde Ganzen met 40% extra worden aangevuld.

Dat uw gulden dan een daalder waard is, kunnen we met de euro niet meer zeggen, maar de premie van Wilde Ganzen helpt wel!

Toch nog een zwart schaap

In Pai, het district waar we dit bouwseizoen op de bergschooltjes werkzaam zijn, is de Muang Peng school toch het zwarte schaap gebleken. Ik schreef er al over in november. Er waren meer schooltjes, die eind november nog nauwelijks begonnen waren met de bouw: ouders waren nog bezig met de oogst, regen laat in het seizoen maakte de wegen onbegaanbaar en er waren tragische familie omstandigheden. En wat ik al vermoedde, we hadden ook te maken met een luie directeur.

Alle schooltjes gingen hard aan het werk om de gebouwen op tijd af te hebben. Ratana ging op 10 december nog een keer extra de Muang Peng school controleren en zag dat de directeur nog steeds niet was begonnen. Hij klaagde dat hij meer geld moest hebben. Toen Ratana zei dat het alle andere schooltjes wel lukte, liep hij weg en liet zich niet meer zien.
De maat was vol en op 11 december heb ik een officiële brief met klacht gestuurd naar het Departement van Onderwijs van de provincie. Ik wilde dat de school voor 19 december het geld terug zou storten op de rekening van Samsara. Het was een flink bedrag, want we zouden daar meerdere voorzieningen bouwen: een slaapgebouw voor vier leerkrachten en één voor de directeur, een toiletgebouw en een slaapzaal voor twintig studenten. Op 13 december was er een antwoord: de school moest voor 19 december het geld terugstorten. Het is dan afwachten of dat ook werkelijk gedaan wordt. Maar Samsara heeft inmiddels meer prestige opgebouwd en jawel, op 19 december stond het geld weer op de rekening van Samsara. Op 18 december hebben we nieuwe schooltjes bezocht die nog voor de kerst donaties hebben gekregen om nieuwe voorzieningen op hun schooltjes te bouwen. We hebben het over vier schooltjes verspreid, ieder een gebouw. Drie daarvan moeten half februari klaar zijn en het grote gebouw de derde week van mei. Dat zal wel gaan lukken.
 

De directeur van Muang Peng school.

Het eerste bezoek aan de Muang Peng school.






Tijdens het vierde bezoek nog steeds niets gedaan.

Het is mij echter een raadsel (het is nu in tien jaar op drie schooltjes gebeurd), waarom een school door laksheid zoveel prachtige nieuwe voorzieningen afwijst, die ze nota bene zelf heeft aangevraagd! De leerkrachten en de leerlingen zijn de dupe. Op de school stonden ook gebouwen die door andere organisaties waren gebouwd. Meestal geven die een veelvoud van het  bedrag, waarvan wij denken dat het voldoende is en is de directeur verwend. Wellicht wil hij niet met de ouders en de dorpelingen werken maar een aannemer inhuren. Maar, zo werkt Samsara niet.

Pieter Marres, voorzitter van Samsara, op projectbezoek

Pieter Marres is sinds vier jaar voorzitter van de Stichting Samsara in Nederland. Hij was tussen 2004 en 2008 ambassadeur van Nederland in Thailand en hij was directeur Trainingen bij het Koninklijk Instituut voor de Tropen in de jaren 90 toen ik daar ook werkte. Op 7, 8 en 9 januari is hij met zijn vrouw en twee vrienden mee geweest naar het district Pai in de provincie Mae Hong Son, waar we negen schooltjes bezocht hebben. Al eerder, in juni 2005, bezocht hij met zijn vrouw Josee projecten op de schooltjes waar Samsara toen actief was.

Afgelopen week bekeken we de stand van zaken van lopende projecten, die midden februari klaar moeten zijn. We beoordeelden wat er nodig was om die deadline te gaan halen. Er waren ook al heel wat projecten klaar en daar werden feestelijke openingsceremonies gehouden. 


Opening van de kantine

Opening van slaapgebouw voor leerkrachten

Het viel Pieter vooral op hoeveel Samsara al voor elkaar heeft gekregen in deze provincie en dat al die voorzieningen essentieel zijn geweest voor een veel betere onderwijssituatie voor de bergvolkkinderen in deze streek. Ook zag hij hoe praktisch Samsara werkte: met een opvangtank voor water en een schoonwaterinstallatie hebben scholen nu het hele jaar toegang tot schoon drinkwater; de accommodaties voor leerkrachten en leerlingen zorgen ervoor dat meer leerkrachten en meer leerlingen op de schooltjes willen blijven; de zonnepanelen met accu’s’ zorgen ervoor dat de schooltelevisie kan worden gevolgd, dat de leraren hun laptop kunnen gebruiken en dat er al heel vroeg in de ochtend begonnen kan worden met de bouw, omdat bouwlampen hier ook op aangesloten kunnen worden. 


Opening slaapgebouw voor leerlingen

Uitproberen van de nieuwe schoonwaterinstallatie

De delegatie was er vooral van onder de indruk dat alle voorzieningen door de ouders in samenwerking met de conciërges en de leerkrachten gebouwd worden en hoe trots ze naast de gloednieuwe voorzieningen staan.


Lahu dans samen met de ouders van de kinderen

Zo’n bezoek vergt lichamelijk nogal wat, steil de bergen op en af en hobbelend over de bospaden en de smalle betonweggetjes van de ene school naar de andere, maar ze hebben het zeer de moeite waard gevonden.

Pieter besteedde speciale aandacht aan Ratana, met wie ik al die jaren als vrijwilliger alle projecten uitvoer. Ratana is dé contactpersoon tussen Samsara en de schooltjes en het Departement van Onderwijs, Ratana maakt daarnaast in Chiangmai ook alle meubels voor alle gebouwen. Tijdens de openingsceremonie op de laatste school van ons bezoek werd zij in het zonnetje gezet en kreeg ze als dank voor al haar bewezen diensten een envelop met inhoud.



Dank aan Ratana

 

Armzalige omstandigheden voor de leerkrachten

In het district Pangmapha is het absenteïsme van de kinderen op scholen minder, omdat de meeste bergvolkfamilies in dorpjes wonen aan de weg waar ook het schooltje staat.
De leerkrachten komen van elders. Zij moeten op de school overnachten, soms alleen doordeweeks maar vaak een heel schoolseizoen.
De omstandigheden voor de leerkrachten zijn abominabel: we hebben directeuren van scholen zien slapen op een kampeerbedje in het kantoor, we zien leerkrachten overnachten op een dun matras in een hoek van het klaslokaal en zich wassen aan een kraantje in het veld. Vaak bouwen de leerkrachten zelf een gebouwtje om in te verblijven, uit bamboe en resten hout. Dat ziet er niet uit, overal kieren en gaten. In de bergen varieert de temperatuur gedurende het jaar in de nacht van 2 graden tot 30 graden. In het natte seizoen slaat de regen naar binnen. Ik zou het er nog geen nacht volhouden. De gebouwtjes zijn ook niet veilig voor de meerderheid van de vrouwelijke leerkrachten. Regelmatig hoorde ik de klacht dat in ze in de nacht werden lastiggevallen door mafkezen uit het dorp, die gemakkelijk het gammele gebouwtje binnen konden komen.
De leerkrachten op de schooltjes dichterbij een groter dorp kunnen soms iets huren in het dorp om er te verblijven. Dat kost ze echter vaak de helft van hun toch al magere salaris.

Slechte verblijfsvoorzieningen voor de leerkrachten leiden ertoe dat ze het niet lang volhouden. Ze vertrekken weer snel en kiezen ervoor hun contract te verbreken en te gaan werken in een bewoonbaar gebied bij een supermarkt achter de kassa.
Het is dan ook niet verbazingwekkend toen ik aan het einde van onze tocht van vijf dagen bij elkaar optelde wat de 40 schooltjes nodig zouden hebben: slechts 2 slaapzalen voor kinderen en maar liefst 19 slaap- en verblijfgebouwtjes elk voor 4 leerkrachten, verder nog 9 slaapvertrekken voor directeuren van de schooltjes.

Onderstaande foto’s zijn van de huidige verblijven van de directeuren en leerkrachten van de schooltjes. Zoals u ziet, kan Samsara uw donaties het komende jaar weer heel goed gebruiken.