maandag 12 december 2011

En toen was er geen weg meer …

Ratana en de heer Praweet, samen verantwoordelijk voor alle bouwprojecten op de schooltjes, hebben afgelopen week samen een aantal scholen bezocht, om afspraken te maken over de bouw.
Met goede moed op weg
Normaal is het mogelijk om vijf van de schooltjes in Khun Yuam, waar Samsara projecten uitvoert, in een lange rondlopende weg te bezoeken. De weg is niet geplaveid, maar normaal goed berijdbaar. Om 8 uur vertrokken ze in een 4WD van het Departement van Onderwijs. De eerste twee schooltjes waren geen probleem, maar bij de tweede school kwam het bericht dat de andere schooltjes niet meer per auto bereikbaar waren.
De weg is weg
Een “landslide” had de weg in de afgrond laten verdwijnen. Om 11 uur vertrok Ratana achterop de motor bij de heer Praweet, die de motor te leen kreeg van een leraar. Twee leraren gingen op een andere motor mee om de weg te wijzen over smalle bosweggetjes.
Zo werden de volgende twee schooltjes bezocht. Op de terugweg liet Ratana de heer Praweet stoppen om foto’s te nemen van het adembenemende landschap. Zij gebaarde naar de twee leraren om door te rijden en de lunch vast klaar te maken.
Het adembenemende landschap
Dat had ze niet moeten doen, want na de fotosessie deed de motor van de heer Praweet het niet meer en moesten ze de zware motor door het rulle zand de berg op sjouwen en weer af, weer op en weer af.
Duwen, de enige manier om
 vooruit te komen



Twee uur later kwamen ze bezweet, moe en met spierpijn op het schooltje aan. Om 3 uur uur werd de lunch eindelijk genoten en om 4 uur vertrokken Ratana en de heer Praweet met de 4WD om weer terug te rijden en het vijfde schooltje van de andere kant te benaderen. Maar ze hadden weer pech. De elektriciteitsmaatschappij was op de verharde weg elektriciteitsdraden aan het doortrekken en de auto blokkeerde gedurende 1½ uur de weg. Het werd al donker en het vijfde schooltje kon niet meer bezocht worden.
“Never a dull moment”.

De blokkade


Geen opmerkingen:

Een reactie posten