350 voltooide projecten in 7 jaar en maar 3% overhead
zondag 29 december 2013
vrijdag 13 december 2013
zondag 1 december 2013
vrijdag 15 november 2013
vrijdag 1 november 2013
vrijdag 18 oktober 2013
2. De gevolgen van de regen voor Mae Hong Song
Hierbij deel 2 van de videoreeks waarbij we in het kort de gevolgen van de zware regenval voor de regio Mae Hong Song in Thailand laten zien.
http://youtu.be/As-0SN-QWdE
zaterdag 5 oktober 2013
1. Waar Samsara actief is
Beste vrienden van Samsara,
Vanaf vandaag zal de elke 14 dagen op vrijdag een nieuwe video worden geplaatst om jullie te informeren over de werkzaamheden van onze Stichting. Schroom niet om te reageren of om de link te delen op internet. Veel plezier!
1. Waar Samsara actief is.
Vanaf vandaag zal de elke 14 dagen op vrijdag een nieuwe video worden geplaatst om jullie te informeren over de werkzaamheden van onze Stichting. Schroom niet om te reageren of om de link te delen op internet. Veel plezier!
1. Waar Samsara actief is.
donderdag 4 april 2013
De laatste blog van dit bouwseizoen
Het bouwseizoen
is bijna afgelopen. De grote schoolvakantie van twee maanden is begonnen.
Leerkrachten en leerlingen zijn naar huis. Het is heet in Noord Thailand met
temperaturen tussen de 38 en 40 graden. De luchtvervuiling van fijnstofdeeltjes
(verbranding van onderbegroeiing en bossen) in de provincie Mae Hong Son is
deze maand heel erg hoog. In de derde week
van mei opent Samsara op enkele schooltjes de laatste gebouwen, die nu nog
worden afgebouwd.
Dit is een goed moment om eens samen te vatten wat Samsara de laatste tien jaren tot stand heeft gebracht.
Tussen 2003 en 2012 heeft Samsara in de zuidelijke helft van de provincie Mae Hong Son op 80 schooltjes de volgende projecten uitgevoerd (en nog eens op 40 andere schooltjes is alleen een met zonne-energie opgewekt elektriciteitsproject uitgevoerd):
* 53 slaapgebouwen voor leerlingen
* 33 slaapgebouwen voor leerkrachten
* 49 schoolkantines
* 6 bibliotheken en 65 scholen kregen schoolboeken
* 36 toilet gebouwen
* 65 scholen kregen kleine bouwprojecten, zoals een keuken
* 40 betonnen opvangtanks voor regenwater
* 59 grote en 60 kleine schoonwaterinstallaties
* 45 met zonne-energie opgewekte elektriciteitsprojecten
* 50 scholen ontvingen meubels voor bestaande gebouwen
* 85 gehandicapte kinderen ontvingen speciale voorzieningen
* 600 leerlingen ontvingen een beurs van gemiddeld drie jaar.
In totaal heeft dit 85.000.000 baht gekost, dat is ongeveer 1.800.000 euro.
* 24 schoolkantines
* 26 toilet gebouwen
* 23 betonnen opvangtanks voor regenwater
* 66 grote schoonwater installaties
* 20 met zonne-energie opgewekte elektriciteitprojecten.
In totaal heeft dit 26.000.000 baht gekost, dat is ongeveer 650.000 euro.
Annelie Hendriks
Samsara Foundation, Thailand
Dit is een goed moment om eens samen te vatten wat Samsara de laatste tien jaren tot stand heeft gebracht.
Tussen 2003 en 2012 heeft Samsara in de zuidelijke helft van de provincie Mae Hong Son op 80 schooltjes de volgende projecten uitgevoerd (en nog eens op 40 andere schooltjes is alleen een met zonne-energie opgewekt elektriciteitsproject uitgevoerd):
* 53 slaapgebouwen voor leerlingen
* 33 slaapgebouwen voor leerkrachten
* 49 schoolkantines
* 6 bibliotheken en 65 scholen kregen schoolboeken
* 36 toilet gebouwen
* 65 scholen kregen kleine bouwprojecten, zoals een keuken
* 40 betonnen opvangtanks voor regenwater
* 59 grote en 60 kleine schoonwaterinstallaties
* 45 met zonne-energie opgewekte elektriciteitsprojecten
* 50 scholen ontvingen meubels voor bestaande gebouwen
* 85 gehandicapte kinderen ontvingen speciale voorzieningen
* 600 leerlingen ontvingen een beurs van gemiddeld drie jaar.
In totaal heeft dit 85.000.000 baht gekost, dat is ongeveer 1.800.000 euro.
In 2011 is
Samsara begonnen met projecten uit te voeren op schooltjes in de noordelijke
helft van de armste provincie van Thailand, Mae Hong Son. Inmiddels zijn
de volgende projecten in twee districten, Khun Yuam en Pai, op 47 schooltjes gerealiseerd (en nog eens op 9 andere schooltjes is alleen een met zonne-energie opgewekt elektriciteitsproject uitgevoerd):
* 8 slaapgebouwen
voor leerlingen
*
24 slaapgebouwen voor leerkrachten* 24 schoolkantines
* 26 toilet gebouwen
* 23 betonnen opvangtanks voor regenwater
* 66 grote schoonwater installaties
* 20 met zonne-energie opgewekte elektriciteitprojecten.
In totaal heeft dit 26.000.000 baht gekost, dat is ongeveer 650.000 euro.
Het gevolg van
al deze voorzieningen is dat het absenteïsme enorm is afgenomen, 95% van de
kinderen maakt de lagere school nu af en gaat doorstuderen aan middelbare
scholen. De ouders, die de voorzieningen als vrijwilligers bouwen, sturen meer
kinderen naar school. De lokale overheid begint ook op die schooltjes
kleuterscholen te bouwen. De nationale overheid heeft op twaalf grote
middelbare scholen nieuwe schoolgebouwen neergezet, nadat Samsara beloofd had
de andere voorzieningen te bouwen. Bospaden waaraan schooltjes liggen, waar
Samsara voorzieningen heeft gebouwd, worden nu verhard. De schooltjes hebben
dankzij de bouwactiviteiten een veel betere relatie met de ouders en met de
dorpelingen gekregen. Het oudercomité is voor het eerst op de meeste schooltjes
actief geworden. Vaak vinden in de nieuwe kantines de ouder- en dorpsvergaderingen
plaats, waardoor de directeur van de school een grotere kans heeft om de
belangen van de school voor het voetlicht te brengen. De schooltjes vinden het
nu gemakkelijker om nieuwe leerkrachten aan te trekken, omdat de voorzieningen
voor hen zoveel beter zijn geworden.
De komende twee
bouwseizoenen wil Samsara in de laatste twee districten van de provincie
dezelfde voorzieningen realiseren.
Zonder de
donateurs was dit alles nooit gelukt!
Samsara dankt
alle sponsors hartelijk en hoopt de komende jaren ook op hun steun te mogen
rekenen.
Verder wil ik
Marion Rovers, Manus Brinkman en Patrick Kinds danken voor hun hulp de blog
elke week weer op het net te krijgen.
Vanaf oktober 2013
zal ik elke twee weken een videoblog over het werk van Samsara maken.
Tot dan!
Annelie Hendriks
Samsara Foundation, Thailand
vrijdag 29 maart 2013
Net4kids, daar kun je op rekenen
Na de Stichting
Samsara met de meerpremie van Wilde Ganzen en Nico Nobel, is Net4kids de derde
grote donor uit Nederland. Zij is al donateur van Samsara sinds 2009.
In 2009, 2010 en 2011 heeft Net4kids elk jaar 50.000 euro gedoneerd voor voorzieningen als kantines en slaapzalen voor regioscholen. Dit zijn middelbare scholen waar kinderen van bergvolkeren naar toe gaan, nadat ze de lagere school in hun eigen omgeving hebben gevolgd. Deze middelbare scholen waren totaal niet geëquipeerd voor een grotere toestroom van bergvolkkinderen, die in het verleden immers nauwelijks de lagere school afmaakten. Door alle voorzieningen, die Samsara op die lagere schooltjes heeft gebouwd, stroomden er steeds meer kinderen door naar het middelbaar onderwijs. Meer slaapzalen en kantines waren daar dan ook hard nodig. Met de drie jaarlijkse donaties van Net4kids heeft Samsara zes middelbare scholen uit de brand kunnen helpen. Daar studeren nu heel veel meer bergvolkkinderen.
Toen Samsara min of meer klaar was met het bouwen van faciliteiten op schooltjes in het zuiden van de provincie Mae Hong Son en wilde beginnen met een bouwplan voor de schooltjes in het noorden van die provincie, werd Net4kids bereid gevonden ook hieraan een bijdrage te leveren. Gedurende een periode van vier jaar, van 2011 tot 2014, zal Net4kids 40.000 euro per jaar doneren voor de bouw van met name slaapgebouwen voor leerkrachten. Daarnaast geeft Net4kids soms ook nog extra donaties.
Samsara heeft in september 2010 een presentatie gegeven voor de donoren van Net4kids en Net4kids is in oktober 2010 op projectbezoek geweest en dat heeft de onderlinge relatie enorm versterkt. Een vertrouwensbasis is gecreëerd. Samsara levert elk jaar het geplande resultaat. Dat heeft tot nu toe geleid tot een niet bureaucratische relatie tussen de twee stichtingen, die door Samsara erg op prijs wordt gesteld.
Samsara heeft maximaal 5% overhead en wil dat graag ook zo houden. Dat kan alleen wanneer wij onze vrije tijd steken in efficiënt en resultaatgerichte projectbegeleiding. Net als Net4kids willen wij dat het grootste deel van de donaties naar de projecten zelf gaat.
In 2009, 2010 en 2011 heeft Net4kids elk jaar 50.000 euro gedoneerd voor voorzieningen als kantines en slaapzalen voor regioscholen. Dit zijn middelbare scholen waar kinderen van bergvolkeren naar toe gaan, nadat ze de lagere school in hun eigen omgeving hebben gevolgd. Deze middelbare scholen waren totaal niet geëquipeerd voor een grotere toestroom van bergvolkkinderen, die in het verleden immers nauwelijks de lagere school afmaakten. Door alle voorzieningen, die Samsara op die lagere schooltjes heeft gebouwd, stroomden er steeds meer kinderen door naar het middelbaar onderwijs. Meer slaapzalen en kantines waren daar dan ook hard nodig. Met de drie jaarlijkse donaties van Net4kids heeft Samsara zes middelbare scholen uit de brand kunnen helpen. Daar studeren nu heel veel meer bergvolkkinderen.
Toen Samsara min of meer klaar was met het bouwen van faciliteiten op schooltjes in het zuiden van de provincie Mae Hong Son en wilde beginnen met een bouwplan voor de schooltjes in het noorden van die provincie, werd Net4kids bereid gevonden ook hieraan een bijdrage te leveren. Gedurende een periode van vier jaar, van 2011 tot 2014, zal Net4kids 40.000 euro per jaar doneren voor de bouw van met name slaapgebouwen voor leerkrachten. Daarnaast geeft Net4kids soms ook nog extra donaties.
Samsara heeft in september 2010 een presentatie gegeven voor de donoren van Net4kids en Net4kids is in oktober 2010 op projectbezoek geweest en dat heeft de onderlinge relatie enorm versterkt. Een vertrouwensbasis is gecreëerd. Samsara levert elk jaar het geplande resultaat. Dat heeft tot nu toe geleid tot een niet bureaucratische relatie tussen de twee stichtingen, die door Samsara erg op prijs wordt gesteld.
Samsara heeft maximaal 5% overhead en wil dat graag ook zo houden. Dat kan alleen wanneer wij onze vrije tijd steken in efficiënt en resultaatgerichte projectbegeleiding. Net als Net4kids willen wij dat het grootste deel van de donaties naar de projecten zelf gaat.
vrijdag 22 maart 2013
Het studiebeurzenprogramma van Samsara
Naast het bouwprogramma
heeft Samsara ook een beurzenprogramma in de provincie Mae Hong Son. De
afgelopen 10 jaar heeft Samsara zo’n 700 beurzen verstrekt, elke beurs
gemiddeld voor een periode van drie
jaar.
In het schooljaar 2012-2013 verstrekte Samsara 217 beurzen: 150 aan leerlingen van de bovenbouw van de middelbare school, 28 aan studenten op de universiteit, 15 aan studenten die studeren voor ‘assistant teacher’ aan een ’community college’ en 24 voor studenten die een opleiding in de verpleging volgen.
De komende jaren zal Samsara geen nieuwe beurzen meer verstrekken aan leerlingen op de bovenbouw van de middelbare school. De regering geeft deze kinderen nu zelf beurzen zodat zij het daarvoor niet echt meer nodig hebben. Echter, om de kosten te dekken voor opleidingen daarna wel. Samsara zal meer beurzen gaan geven voor het volgen van beroepsopleidingen. Alle beurzen die Samsara verstrekt, zijn voor bergvolk kinderen uit zeer arme families.
Suuwit werd vele jaren geleden aan mij voorgesteld door zijn lerares. Hij kwam uit een zeer arme familie, hij zat op een kleine lagere school en haalde daar steeds 4 van de 4 punten …. een 10 dus. Of wij hem niet konden sponsoren, vroeg de lerares het jongetje achter de boom tevoorschijn trekkend. Zijn zusje was al van school gehaald bij gebrek aan geld en nu dreigde dit ook met Suuwit te gebeuren. Tja, dat was zeer aandoenlijk en zo begon het beurzenprogramma van Samsara.
Suuwit hebben we gesponsord op de lagere school, op de onderbouw en bovenbouw van de middelbare school en nu zit hij al weer in het laatste jaar van een opleiding tot leraar in Chiangmai.
Suuwit heeft op de middelbare school prijzen in de wacht gesleept voor een bonenplantmachine en voor het beste gekookte gerecht van de provincie. Tijdens zijn opleiding tot leraar gaat Suuwit regelmatig met een collectebus de markten op. Hij haalt geld op voor kleine projecten in zijn dorp. En af en toe gaat hij naar huis, waar zijn oma en zijn ouders wonen samen met zijn zus en de kinderen van de broer van zijn vader, die plotseling overleed. Suuwit is ook lid van de jeugdbeweging van de Democratische Partij in Thailand en heeft in dat kader een studiereis naar China gemaakt.
In het schooljaar 2012-2013 verstrekte Samsara 217 beurzen: 150 aan leerlingen van de bovenbouw van de middelbare school, 28 aan studenten op de universiteit, 15 aan studenten die studeren voor ‘assistant teacher’ aan een ’community college’ en 24 voor studenten die een opleiding in de verpleging volgen.
De komende jaren zal Samsara geen nieuwe beurzen meer verstrekken aan leerlingen op de bovenbouw van de middelbare school. De regering geeft deze kinderen nu zelf beurzen zodat zij het daarvoor niet echt meer nodig hebben. Echter, om de kosten te dekken voor opleidingen daarna wel. Samsara zal meer beurzen gaan geven voor het volgen van beroepsopleidingen. Alle beurzen die Samsara verstrekt, zijn voor bergvolk kinderen uit zeer arme families.
Suuwit werd vele jaren geleden aan mij voorgesteld door zijn lerares. Hij kwam uit een zeer arme familie, hij zat op een kleine lagere school en haalde daar steeds 4 van de 4 punten …. een 10 dus. Of wij hem niet konden sponsoren, vroeg de lerares het jongetje achter de boom tevoorschijn trekkend. Zijn zusje was al van school gehaald bij gebrek aan geld en nu dreigde dit ook met Suuwit te gebeuren. Tja, dat was zeer aandoenlijk en zo begon het beurzenprogramma van Samsara.
 |
| Suuwit 10 jaar |
 |
| Suuwit naar de middelbare school |
Suuwit hebben we gesponsord op de lagere school, op de onderbouw en bovenbouw van de middelbare school en nu zit hij al weer in het laatste jaar van een opleiding tot leraar in Chiangmai.
Suuwit heeft op de middelbare school prijzen in de wacht gesleept voor een bonenplantmachine en voor het beste gekookte gerecht van de provincie. Tijdens zijn opleiding tot leraar gaat Suuwit regelmatig met een collectebus de markten op. Hij haalt geld op voor kleine projecten in zijn dorp. En af en toe gaat hij naar huis, waar zijn oma en zijn ouders wonen samen met zijn zus en de kinderen van de broer van zijn vader, die plotseling overleed. Suuwit is ook lid van de jeugdbeweging van de Democratische Partij in Thailand en heeft in dat kader een studiereis naar China gemaakt.
 |
| Suuwit op de lerarenopleiding |
Suuwit is een schoolvoorbeeld
van een geslaagde beursstudent en hij laat zien dat het loont om in onderwijs
te investeren. Hij maakt de slogan van Samsara “Getting Children to School is Giving them a
Future” helemaal waar.
 |
| Suuwit met zijn zus |
 |
| Suuwit met zijn ouders, broer, zus en neefje |
 |
| Suuwit's oma en zijn ouderloze neefje |
vrijdag 15 maart 2013
Het verschil dat elektriciteit maakt
In de provincie
Mae Hong Son zijn nog veel zeer geïsoleerd gelegen schooltjes. Het Ministerie
van Onderwijs in Bangkok wilde die vier jaar geleden allemaal opheffen. Ze
zouden een te kleine schoolpopulatie hebben. Alle schooltjes met minder dan 60
leerlingen moesten gesloten worden. Het Departement van Onderwijs van de provincie
kwam in verweer. Zij nam deze schooltjes zonder toestemming van Bangkok onder
haar vleugels. Nu, vier jaar later, wordt dat door Bangkok in stilte
toegestaan. Toegegeven, een schooltje met 50 leerlingen is niet veel, maar
zonder dit schooltje kunnen de kinderen niet naar school.
Deze schooltjes worden vaak gerund door twee leerkrachten. Ze hebben geen telefoonbereik, geen internet en meestal ook geen elektriciteit. Dit maakt het leven voor de leerkrachten en de leerlingen, die meestal een gedurende een heel semester op de school wonen, zwaar.
Daarom zijn wij als Samsara ook zo blij met een grote donatie van een Nederlandse particuliere donor, die nu al gedurende vier jaar elk jaar wordt gegeven en voor de komende twee jaar ook gegarandeerd is. Hiervan installeren wij op een school zonnepanelen, accu’s, een katalysator en elektrische bedrading voor TL verlichting in twee klaslokalen en twee televisies. Hiermee kan zo’n schooltje of toegang krijgen tot schooltelevisie of educatieve dvd’s gebruiken. Dit ontlast de leerkrachten enorm. Daarbij kunnen de kinderen in de avond bij licht eten, hun huiswerk maken en spelletjes doen. De leerkrachten kunnen hun laptops gebruiken en hun lessen voorbereiden. Het verblijf is door het licht ook veiliger voor leerkrachten en kinderen.
Tot nu toe heeft Samsara deze installatie aangelegd op 65 schooltjes. Zo’n 12 schooltjes staan nog in de wacht.
De installaties
worden aangelegd door Max Wöhl, de partner van Ratana, Zwitser en elektricien
van beroep. Met zijn ploeg gaat hij met 4WD’s en soms met een motorfiets of op
een olifant naar de schooltjes.
Het aanleggen van de installatie en het verblijf op de schooltjes in kou, hitte, regen en onder zeer primitieve omstandigheden is niet eenvoudig, maar het resultaat is elke keer weer geweldig en de leerkrachten en leerlingen zijn daar zeer blij mee.
Deze schooltjes worden vaak gerund door twee leerkrachten. Ze hebben geen telefoonbereik, geen internet en meestal ook geen elektriciteit. Dit maakt het leven voor de leerkrachten en de leerlingen, die meestal een gedurende een heel semester op de school wonen, zwaar.
 |
| Een schooltje met 35 leerlingen |
 |
| De televisie doet het |
Daarom zijn wij als Samsara ook zo blij met een grote donatie van een Nederlandse particuliere donor, die nu al gedurende vier jaar elk jaar wordt gegeven en voor de komende twee jaar ook gegarandeerd is. Hiervan installeren wij op een school zonnepanelen, accu’s, een katalysator en elektrische bedrading voor TL verlichting in twee klaslokalen en twee televisies. Hiermee kan zo’n schooltje of toegang krijgen tot schooltelevisie of educatieve dvd’s gebruiken. Dit ontlast de leerkrachten enorm. Daarbij kunnen de kinderen in de avond bij licht eten, hun huiswerk maken en spelletjes doen. De leerkrachten kunnen hun laptops gebruiken en hun lessen voorbereiden. Het verblijf is door het licht ook veiliger voor leerkrachten en kinderen.
Tot nu toe heeft Samsara deze installatie aangelegd op 65 schooltjes. Zo’n 12 schooltjes staan nog in de wacht.
 |
| Kettingen om de banden geen luxe in de rode modder. |
Het aanleggen van de installatie en het verblijf op de schooltjes in kou, hitte, regen en onder zeer primitieve omstandigheden is niet eenvoudig, maar het resultaat is elke keer weer geweldig en de leerkrachten en leerlingen zijn daar zeer blij mee.
 |
| Max en de kinderen |
 |
| Zonnepanelen aangelegd |
vrijdag 8 maart 2013
Relaties onderhouden
De donaties die Samsara
ontvangt, worden nooit aan overheidsinstanties gegeven, maar altijd
rechtstreeks aan de schooltjes. Samsara betrekt de overheid echter wel bij haar
projecten. Medeverantwoordelijkheid dragen, leidt tot betere participatie van
de schooltjes in de uitvoering van de projecten, het strakke tijdsschema kan
beter worden aangehouden, problemen tijdens de bouw kunnen met de hulp van
overheidsinstanties beter worden opgelost en na de overdracht van de gebouwen
zorgen zij voor het onderhoud.
“Zij” zijn in dit geval de Departementen van Onderwijs in de provincie. Daar zijn er twee van, één in het zuiden met 185 schooltjes en één in het noorden met 135 schooltjes. Zij rapporteren ieder rechtstreeks aan het Ministerie van Onderwijs in Bangkok.
Ik probeer goede relaties te onderhouden met de directeuren van die twee Departementen. Die wisselen echter zo vaak, dat het meer hout snijdt om met de plaatsvervangers goede relaties te hebben.
Ook ga ik een keer per jaar naar Bangkok om met het Ministerie van Onderwijs zelf te praten. Dat deed ik met Mevrouw Kasama Varavarn Na Ayutthaya, voormalig secretaris generaal van het basisonderwijs in Thailand. Zij is nu met pensioen maar elk jaar maak ik toch een afspraak met haar. Zij heeft een groot netwerk en met al die wisselende regeringen, wisselt de Minister van Onderwijs ook elk jaar of vaker.
.png)
In ieder geval heb ik de toezegging gekregen dat het ministerie meer gaat investeren in het lager en hoger beroepsonderwijs in de provincie. Dat is er ook erg slecht aan toe. Maar..….. of ik dan niet al het komende bouwjaar met een pilot project kon beginnen op een school, want ze weten niet of ze over twee jaar nog op hun posten zitten en mij van dienst kunnen zijn en als ik dit jaar kan beginnen, dan zit de vaart er vast in. Nu ben ik weer aan zet. Twee slaapgebouwen en een schoonwater installatie zouden moeten kunnen. Nu ben ik bezig om er een projectvoorstel voor te schrijven, zodat ik er een donor bij kan gaan zoeken.
“Zij” zijn in dit geval de Departementen van Onderwijs in de provincie. Daar zijn er twee van, één in het zuiden met 185 schooltjes en één in het noorden met 135 schooltjes. Zij rapporteren ieder rechtstreeks aan het Ministerie van Onderwijs in Bangkok.
Ik probeer goede relaties te onderhouden met de directeuren van die twee Departementen. Die wisselen echter zo vaak, dat het meer hout snijdt om met de plaatsvervangers goede relaties te hebben.
Ook ga ik een keer per jaar naar Bangkok om met het Ministerie van Onderwijs zelf te praten. Dat deed ik met Mevrouw Kasama Varavarn Na Ayutthaya, voormalig secretaris generaal van het basisonderwijs in Thailand. Zij is nu met pensioen maar elk jaar maak ik toch een afspraak met haar. Zij heeft een groot netwerk en met al die wisselende regeringen, wisselt de Minister van Onderwijs ook elk jaar of vaker.
Dit jaar bood
zij aan om in haar restaurant (een beetje respectabele familie in Thailand
heeft óf een resort óf een restaurant) een diner te organiseren met een aantal
belangrijke mensen binnen het Ministerie van Onderwijs. Ik had haar geschreven
dat als Samsara over twee jaar klaar is met het realiseren van voorzieningen op
de lagere scholen en de lagere middelbare scholen in de provincie Mae Hong Son,
de Stichting wellicht nog twee jaar voorzieningen (vooral slaapzalen) voor
bergvolk kinderen zou kunnen bouwen op hogere middelbare scholen en lagere,
middelbare en hogere beroepsopleidingen in de provincie.
Doordat Samsara
zoveel voorzieningen op de lagere en middelbare scholen heeft gebouwd, maken
steeds meer leerlingen deze scholen af en willen nu doorstromen naar het hoger
onderwijs. Echter, daar stuiten ze op hetzelfde probleem: de ouders hebben geen
geld dus hebben ze studiebeurzen nodig, er is geen plek voor ze om te overnachten
en de commerciële slaapgebouwen in de stad zijn te duur. Dus die scholen hebben
slaapgebouwen nodig. Het gaat in totaal om zo’n tien
scholen.
En zo zaten
Manus, mijn partner, en ik vorige week te eten en te discussiëren met mevrouw Kasama
en haar echtgenoot en verder met de plaatsvervangend secretaris generaal van
het onderwijs in Thailand, de secretaris generaal van beroepsopleidingen in
Thailand, een ambtenaar van het hoger onderwijs bij het ministerie en de
voormalig plaatsvervangend secretaris generaal van het basisonderwijs, nu
verantwoordelijk voor de projecten voor bergvolkeren van de prinses.
.png)
In ieder geval heb ik de toezegging gekregen dat het ministerie meer gaat investeren in het lager en hoger beroepsonderwijs in de provincie. Dat is er ook erg slecht aan toe. Maar..….. of ik dan niet al het komende bouwjaar met een pilot project kon beginnen op een school, want ze weten niet of ze over twee jaar nog op hun posten zitten en mij van dienst kunnen zijn en als ik dit jaar kan beginnen, dan zit de vaart er vast in. Nu ben ik weer aan zet. Twee slaapgebouwen en een schoonwater installatie zouden moeten kunnen. Nu ben ik bezig om er een projectvoorstel voor te schrijven, zodat ik er een donor bij kan gaan zoeken.
vrijdag 1 maart 2013
En wat je het laatst denkt aan te treffen
Uren hobbelen we
vaak in een 4WD naar de schooltjes. Meestal treffen we daar aan wat we
verwachten aan te treffen: een klein schooltje met slechte voorzieningen, maar natuurlijk
ook met mooie nieuwe gebouwen van Samsara; dorpen die bestaan uit hutten van
bamboe en golfplaten en soms wat houten planken; bergvolkkinderen en hun
ouders. En dat klopt ook. Soms echter, tref je er zaken aan waarvan je dacht
dat het nog jaren zou duren, voordat je die hier op de geïsoleerde
bergschooltjes zou tegenkomen, zoals het “one
child one tablet” project van de zittende regering. Elk kind op de lagere
school zou van de regering een elektronische tablet krijgen. Kranten hebben vol
gestaan met discussies, omdat de bestellingen voor de tablets in China waren
geplaatst voor een extreem lage prijs, dus dat zou dat geen goede kwaliteit
zijn; er zouden boeken nodig zijn in plaats van tablets en tenslotte zouden de
plannen ”natuurlijk” alleen worden uitgevoerd voor de kinderen in Bangkok, niet
voor de kinderen ver in de bergen.
Afgelopen zomer kwam het eerste miljoen tablets in Thailand aan. “Dat project bereikt de bergschooltjes nooit”, zei ik nog. Tot nu toe had ik er nog nooit één gezien. Maar, wat zagen we in februari op de Khun Mae La School, een schooltje ver van de bewoonde wereld? Twaalf kindjes van een jaar of 6 á 7 die, in groepjes van vier, allemaal een tablet hadden, verbonden met de computer van de leraar en die daar met veel aandacht en plezier opdrachten op zaten te verwerken. Verbijsterend!
Hoe de tablets daar terecht zijn gekomen, daar zijn we niet achter gekomen. Relaties van de directeur? Een pilot project op een afgelegen schooltje? Maar het werkte!
.png)
De volgende dag, op een ander eveneens ver weg gelegen schooltje, woonden we een openingsceremonie bij. De kinderen voeren meestal een traditionele boeddhistische dans, een bergvolk dans en een moderne dans op, de laatste iets heupwiegends met een elektronisch orgeltje op de achtergrond. Tot onze verbazing werd dit keer het over de gehele wereld en zeker in Azië en Thailand het zeer populaire ”Gangnam Style” opgevoerd. En zo perfect alsof ze elke dag een video van de Koreaan Psy hadden gezien (waarschijnlijk was dat ook zo, op de laptop van een leerkracht). Niet alleen wij vonden dit uitermate komisch, ook bij het publiek, de klasgenootjes van de kinderen die het opvoerden, was het een hit.
Afgelopen zomer kwam het eerste miljoen tablets in Thailand aan. “Dat project bereikt de bergschooltjes nooit”, zei ik nog. Tot nu toe had ik er nog nooit één gezien. Maar, wat zagen we in februari op de Khun Mae La School, een schooltje ver van de bewoonde wereld? Twaalf kindjes van een jaar of 6 á 7 die, in groepjes van vier, allemaal een tablet hadden, verbonden met de computer van de leraar en die daar met veel aandacht en plezier opdrachten op zaten te verwerken. Verbijsterend!
Hoe de tablets daar terecht zijn gekomen, daar zijn we niet achter gekomen. Relaties van de directeur? Een pilot project op een afgelegen schooltje? Maar het werkte!
.png)
De volgende dag, op een ander eveneens ver weg gelegen schooltje, woonden we een openingsceremonie bij. De kinderen voeren meestal een traditionele boeddhistische dans, een bergvolk dans en een moderne dans op, de laatste iets heupwiegends met een elektronisch orgeltje op de achtergrond. Tot onze verbazing werd dit keer het over de gehele wereld en zeker in Azië en Thailand het zeer populaire ”Gangnam Style” opgevoerd. En zo perfect alsof ze elke dag een video van de Koreaan Psy hadden gezien (waarschijnlijk was dat ook zo, op de laptop van een leerkracht). Niet alleen wij vonden dit uitermate komisch, ook bij het publiek, de klasgenootjes van de kinderen die het opvoerden, was het een hit.
vrijdag 22 februari 2013
En dan het resultaat!
Het is zover: de
35 schoonwaterinstallaties op 30 scholen zijn allemaal af. Alle gebouwen in het
district Mae La Noi waren twee weken geleden gereed en een tiental faciliteiten
in het district Pai al begin januari. Maar op 14 februari moest 95% van alle
gebouwen in Pai af zijn.
Gedurende vier dagen gingen we op 30 schooltjes zo’n 45 voorzieningen openen. Met een 4WD van het Departement van Onderwijs (die je drie weken van te voren schriftelijk in zesvoud moest aanvragen) gingen we de bergen in, smalle en steile bospaden met vele bochten, lange tochten vaak over slechte wegen en dan hadden we nota bene in het droge seizoen ook nog regen onderweg.
Het was veel, het was zwaar, maar het was ook fantastisch. Overal stonden de leerkrachten, de kinderen en de ouders, die als vrijwilligers de gebouwen gebouwd hadden, op hun paasbest in hun traditionele kostuums op ons te wachten.
Overal hadden we openingsceremonieën met dans, zang, certificaten en de officiële statiefoto’s. Overal droeg Samsara hiermee alle voorzieningen over aan het Ministerie van Onderwijs, die vanaf dat moment verantwoordelijk is voor het onderhoud aan de gebouwen en de installaties. Overal blije gezichten: een nieuw toiletgebouw, wateropvang tank, slaapgebouw voor de kinderen of de leerkrachten, kantine, wasplaats om de kleren te wassen en te drogen … allemaal betekenen ze veel voor deze geïsoleerde bergschooltjes.
Het leven wordt hierdoor sterk verbeterd. Ouders zijn trots en sturen meer kinderen vaker naar school, leerkrachten zijn bereid met deze voorzieningen op afgelegen schooltjes les te geven en de kinderen gaan nu graag naar school.
Samsara bereikt veel en dat allemaal dankzij uw donaties! Waarvoor heel veel dank!
Gedurende vier dagen gingen we op 30 schooltjes zo’n 45 voorzieningen openen. Met een 4WD van het Departement van Onderwijs (die je drie weken van te voren schriftelijk in zesvoud moest aanvragen) gingen we de bergen in, smalle en steile bospaden met vele bochten, lange tochten vaak over slechte wegen en dan hadden we nota bene in het droge seizoen ook nog regen onderweg.
Het was veel, het was zwaar, maar het was ook fantastisch. Overal stonden de leerkrachten, de kinderen en de ouders, die als vrijwilligers de gebouwen gebouwd hadden, op hun paasbest in hun traditionele kostuums op ons te wachten.
Overal hadden we openingsceremonieën met dans, zang, certificaten en de officiële statiefoto’s. Overal droeg Samsara hiermee alle voorzieningen over aan het Ministerie van Onderwijs, die vanaf dat moment verantwoordelijk is voor het onderhoud aan de gebouwen en de installaties. Overal blije gezichten: een nieuw toiletgebouw, wateropvang tank, slaapgebouw voor de kinderen of de leerkrachten, kantine, wasplaats om de kleren te wassen en te drogen … allemaal betekenen ze veel voor deze geïsoleerde bergschooltjes.
Het leven wordt hierdoor sterk verbeterd. Ouders zijn trots en sturen meer kinderen vaker naar school, leerkrachten zijn bereid met deze voorzieningen op afgelegen schooltjes les te geven en de kinderen gaan nu graag naar school.
Samsara bereikt veel en dat allemaal dankzij uw donaties! Waarvoor heel veel dank!
vrijdag 15 februari 2013
Twee nieuwe kantines en twee verhalen
De afgelopen
week heeft Samsara overdrachtsceremoniën bijgewoond van projecten die gereed waren:
een slaapgebouw voor vier leerkrachten; twee kantines; een toiletgebouw; twee
wateropvang tanks; drie schoon water installaties, twee slaapgebouwen voor twee
directeuren; de reparatie van een slaapgebouw voor leraren en een gebouw om
kleren te wassen en te drogen. Al deze
voorzieningen worden overgedragen aan het Departement van Onderwijs, die daarna
zal zorgen voor gebruik en onderhoud.
Om al die
projecten te bezoeken, was het weer een eindeloos gehobbel over de bospaden
door de bergen. De twee kantines
bijvoorbeeld lagen hemelsbreed maar 15 kilometer van elkaar, maar we hebben er
4½ uur voor moeten rijden, want een rechtstreekse weg was er niet.
De natuur onderweg was prachtig en rijdend over de bergkammen, viel er heel wat te genieten. De weg naar de Mae Sapuung school was op sommige plaatsen enorm steil, het leek soms wel een achtbaan. Hoe de leiding van de school erin slaagt om al die bouwmaterialen voor de kantine en de meubels op de plaats van bestemming te krijgen, is mij vaak een groot raadsel.
De directeur van dit zeer geïsoleerde bergschooltje vertelde, dat diezelfde avond de kantine gebruikt zou worden door de dorpsleiding en de districtsleiding. Zij hebben nu eindelijk in de avonden een goede plek om te vergaderen. Dat draagt enorm bij aan het prestige van de school. Zo wordt het voor het schooltje veel gemakkelijker om noden onder de aandacht te brengen, zoals een nieuw stuk weg of een kleuterschoolgebouw. Overdag eten de kinderen er en omdat we er altijd een podium in bouwen, wordt het ook gebruikt voor optredens en voor oudervergaderingen. Het Thaise woord is dan ook niet letterlijk kantine, maar meer in goed Nederlands een multifunctioneel gebouw.
De andere kantine is gebouwd op de Mae Puun School. De directeur daar vertelde, dat ze die avond een feest in de kantine zouden gaan organiseren voor alle ouders die als vrijwilligers hebben meegeholpen met de bouw en voor de conciërges van drie andere scholen die deze school bij de bouw hadden bijgestaan.
Hij vertelde dat door de bouw van de kantine de relatie met de ouders en het dorp sterk verbeterd was en er nu ook een veel beter contact was met en tussen de nabijgelegen scholen.
Wat de bouw van twee kantines aan impact kan hebben!
.png) |
| Op weg naar de openingen |
De natuur onderweg was prachtig en rijdend over de bergkammen, viel er heel wat te genieten. De weg naar de Mae Sapuung school was op sommige plaatsen enorm steil, het leek soms wel een achtbaan. Hoe de leiding van de school erin slaagt om al die bouwmaterialen voor de kantine en de meubels op de plaats van bestemming te krijgen, is mij vaak een groot raadsel.
De directeur van dit zeer geïsoleerde bergschooltje vertelde, dat diezelfde avond de kantine gebruikt zou worden door de dorpsleiding en de districtsleiding. Zij hebben nu eindelijk in de avonden een goede plek om te vergaderen. Dat draagt enorm bij aan het prestige van de school. Zo wordt het voor het schooltje veel gemakkelijker om noden onder de aandacht te brengen, zoals een nieuw stuk weg of een kleuterschoolgebouw. Overdag eten de kinderen er en omdat we er altijd een podium in bouwen, wordt het ook gebruikt voor optredens en voor oudervergaderingen. Het Thaise woord is dan ook niet letterlijk kantine, maar meer in goed Nederlands een multifunctioneel gebouw.
 |
| Mae Sapuung kantine |
 |
| Kinderen in de Mae Sapuung kantine |
De andere kantine is gebouwd op de Mae Puun School. De directeur daar vertelde, dat ze die avond een feest in de kantine zouden gaan organiseren voor alle ouders die als vrijwilligers hebben meegeholpen met de bouw en voor de conciërges van drie andere scholen die deze school bij de bouw hadden bijgestaan.
Hij vertelde dat door de bouw van de kantine de relatie met de ouders en het dorp sterk verbeterd was en er nu ook een veel beter contact was met en tussen de nabijgelegen scholen.
 |
| Mae Puun kantine |
 |
| Optreden in Mae Puun kantine |
Wat de bouw van twee kantines aan impact kan hebben!
vrijdag 8 februari 2013
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan
Tien jaar lang
heeft Samsara projecten uitgevoerd op schooltjes gelegen in de bergen in het
zuiden van de provincie Mae Hong Son. Samsara is nu al voor het tweede jaar
bezig in districten in het noorden van dezelfde provincie. De afstanden tot
Chiangmai werden steeds groter en daarom werd het tijd om onze bouwperiode in het
zuiden af te sluiten. Samsara heeft
daar voor in totaal 85 miljoen baht (ongeveer 2 miljoen euro) de volgende
projecten gerealiseerd:
* 53 slaapgebouwen voor studenten
* 33 slaapgebouwen voor leraren
* 49 kantines
* 6 bibliotheken en 65 scholen ontvingen schoolboeken
* 36 toiletgebouwen
* 65 scholen kregen kleine bouwprojecten zoals keukens, trappen, voetpaden
* 40 opvangtanks
* 59 grote en 60 kleinere waterzuiveringsinstallaties
* 45 scholen ontvingen panelen en apparatuur voor zonne-energie
* 50 scholen kregen meubels voor bestaande gebouwen
* 85 gehandicapte kinderen ontvingen hulpmiddelen of ondersteuning
* 600 kinderen kregen beurzen voor 3 jaar voor de middelbare school, beroepsonderwijs, hoger beroepsonderwijs of universiteit
Op
7 februari werd hieraan aandacht besteed door het Departement van Onderwijs,
waar de bergschooltjes in het zuiden van de provincie onder vallen. De
bijeenkomst werd geopend met een dans door Karen kinderen. Aanwezig waren 25
directeuren van scholen waar we veel voorzieningen gebouwd hebben, de
chauffeurs die ons al die jaren overal naar toe hebben gereden en de leiding
van het Departement.
De directeur van het Departement legde de nadruk op de vele voorzieningen die zoveel schooltjes hebben geholpen. Ze zouden die nooit van de regering hebben gekregen.
Annelie en Ratana kregen certificaten en cadeaus. Annelie bedankte in het Thai iedereen heel hartelijk en gaf aan het Departement een map met foto’s van elk afgeleverd gebouw of installatie. De twee vaste chauffeurs kregen ieder een fles wijn. Het was al met al een prachtig afscheid en we zullen met weemoed terugdenken aan het fantastische landschap, de unieke schooltjes en de directeuren met wie we zoveel jaren hebben samengewerkt.
* 53 slaapgebouwen voor studenten
* 33 slaapgebouwen voor leraren
* 49 kantines
* 6 bibliotheken en 65 scholen ontvingen schoolboeken
* 36 toiletgebouwen
* 65 scholen kregen kleine bouwprojecten zoals keukens, trappen, voetpaden
* 40 opvangtanks
* 59 grote en 60 kleinere waterzuiveringsinstallaties
* 45 scholen ontvingen panelen en apparatuur voor zonne-energie
* 50 scholen kregen meubels voor bestaande gebouwen
* 85 gehandicapte kinderen ontvingen hulpmiddelen of ondersteuning
* 600 kinderen kregen beurzen voor 3 jaar voor de middelbare school, beroepsonderwijs, hoger beroepsonderwijs of universiteit
.png) |
| Karen dans |
 |
| Directeur Huay Haa School vertelt. |
De directeur van het Departement legde de nadruk op de vele voorzieningen die zoveel schooltjes hebben geholpen. Ze zouden die nooit van de regering hebben gekregen.
De directeur van de Mae To School
vertelde dat Samsara zorg droeg voor de totale levenscyclus op een school. “Als
je wakker wordt”, zei hij, “eet je van borden met vorken en lepels door Samsara
gegeven en eet je eten, gekookt in de keuken van Samsara en dat eet je op in
een kantine van Samsara en als dat er weer uit moet, ga je naar een toilet van
Samsara. Je drink schoon water uit de waterinstallatie van Samsara, je bereidt
je lessen voor en maakt je huiswerk bij het licht van de zonnepanelen van
Samsara en als je naar bed gaat, lig je in een bed van Samsara in een droge
slaapzaal van Samsara, onder dekens van Samsara”.
De
directeur van de Huay Haa school vertelde dat de Huay Haa school vier jaar
geleden een onbeduidend schooltje was met nauwelijks voorzieningen. Na alles
wat Samsara er in drie jaar heeft gebouwd, is het nu een belangrijke regioschool
geworden en kunnen kinderen van veel lagere schooltjes doorleren op de
middelbare school, die Huay Haa nu geworden is dankzij de voorzieningen van
Samsara.
De
directeur van de Le Ko School vond het fantastisch dat de school nu eindelijk het
hele jaar toegang tot water heeft en ook nog tot schoon drinkwater. Dit dankzij
de kilometers leidingen die Samsara had gegeven, om aan te leggen tussen de waterbron en de grote betonnen watertank, waar het
water opgevangen en bewaard kan worden voor de droge tijd. Bovendien waren er
nu twee schoon waterinstallaties.
De
directeur van de Mae Sapuung School vertelde dat dankzij de nieuwe kantine die
het schooltje had gekregen, nu ook de vergaderingen van het dorp en het
district daar plaatsvinden, waardoor de school veel meer in de
belangstelling van de lokale bestuurders is komen te staan.
De
directeur van de Mae La Noi Daaruunsiik School had het over het feit dat als
Samsara wat beloofde, je dat ook kreeg. “Je moest er wel voor werken”, zei hij,
“je moest het ook binnen de aangegeven tijd af hebben. Deed je dat dan maakte
de school kans op meer voorzieningen, deed je het niet, dan zag je Samsara niet
terug”. Hij had de afgelopen zeven jaren als directeur van drie verschillende scholen
met Samsara gewerkt en vond dat het vooral aan jezelf als directeur lag of je
voorzieningen uit donaties van Samsara kreeg toegewezen.
 |
De twee chauffeurs ontvangen een fles wijn.
|
 |
Directeur Departement ontvangt map
met foto's van alle projecten. |
Annelie en Ratana kregen certificaten en cadeaus. Annelie bedankte in het Thai iedereen heel hartelijk en gaf aan het Departement een map met foto’s van elk afgeleverd gebouw of installatie. De twee vaste chauffeurs kregen ieder een fles wijn. Het was al met al een prachtig afscheid en we zullen met weemoed terugdenken aan het fantastische landschap, de unieke schooltjes en de directeuren met wie we zoveel jaren hebben samengewerkt.
 |
Annelie ontvangt cadeau van het Departement.
|
 |
| Ratana ontvangt cadeau van het Departement. |
vrijdag 1 februari 2013
Boven en beneden verwachting
Neem de Payaang School, een lagere school voor 90 kinderen
van de Lisu minderheid, die erg laat een aanvraag voor een slaapgebouw voor
leerkrachten indiende, laat was met het opsturen van foto’s van de school en ook
laat was met het terugsturen van het contract. We stonden op het punt om de
school over te slaan. Samsara werkt vraaggestuurd en dan moet een school wel
goede wil tonen. Maar, deze school presteerde uiteindelijk ver boven verwachting:
het slaapgebouw voor leerkrachten werd het meest perfect uitgevoerde gebouw van
Samsara ooit, goed gebouwd, prima in de verf, alles mooi afgewerkt, op tijd af,
zelfs bloemetjes op de tafeltjes in de slaapkamers, een keurig toilet en
douche. Kortom, ze leverden geweldig werk af. De conciërge stond dan ook te
glimmen.
De school had een geweldige openingsceremonie voor Samsara georganiseerd met zang en dans van de ouders en de kinderen, certificaten en mooie sjaals als cadeautjes. Ratana verzuchte: “Als ze dat allemaal nu eens deden…”.
En dan de Muang Luang School, daar hadden we hoge verwachtingen van. De ferme directrice kwam zeer goed op ons over. Ze kende iedereen in het dorp en kon alle medewerking van de ouders krijgen. De voorzieningen op de school waren er slecht aan toe en de school had nogal wat nieuwe gebouwen nodig.
Op de trainings- en voorlichtingsdag van Samsara stond ze altijd vooraan, ijverig schrijvend. Daar zouden we geen moeilijkheden mee krijgen.
Ze begon niet op tijd, maar daar kon ze niets aan doen: drie bruggen waren weggeslagen en dan krijg je de bouwmaterialen niet over de rivier heen vervoerd. Na een maand kon ze beginnen. We hadden een lijst van prioriteiten met haar opgesteld. Voor sommige donoren moesten de gebouwen eerder klaar zijn dan voor anderen. Ze begon aan alles tegelijkertijd, dus kwam er niets echt af. Toen slaagde ze ineens voor een examen om op een wat grotere school directeur te worden. Daar bouwde Samsara ook! De directeur van die school vertrok van de ene op de andere dag en zij moest nu de bouwprojecten op twee en eigenlijk op drie scholen begeleiden (want we bouwen ook op een branche school). Tussen die scholen liggen hoge bergen. Ze raakte het overzicht kwijt en wij met haar. We proberen nu in te grijpen en haar daarmee ook te helpen. De bouw van sommige gebouwen leggen we stil. Daar kan na februari aan verder gebouwd worden. De rest moet wel af. We hebben het comité van conciërges van scholen gevraagd om deze scholen te helpen. Of het gaat lukken weten we op 12 februari.
De school had een geweldige openingsceremonie voor Samsara georganiseerd met zang en dans van de ouders en de kinderen, certificaten en mooie sjaals als cadeautjes. Ratana verzuchte: “Als ze dat allemaal nu eens deden…”.
.jpeg) |
| Welkom op de Payaang School |
 |
| Een prachtig slaapgebouw voor 4 leraren |
 |
| Ook binnen ziet her er mooi uit |
 |
| Zelfs een tuintje wordt aangelegd |
En dan de Muang Luang School, daar hadden we hoge verwachtingen van. De ferme directrice kwam zeer goed op ons over. Ze kende iedereen in het dorp en kon alle medewerking van de ouders krijgen. De voorzieningen op de school waren er slecht aan toe en de school had nogal wat nieuwe gebouwen nodig.
Op de trainings- en voorlichtingsdag van Samsara stond ze altijd vooraan, ijverig schrijvend. Daar zouden we geen moeilijkheden mee krijgen.
Ze begon niet op tijd, maar daar kon ze niets aan doen: drie bruggen waren weggeslagen en dan krijg je de bouwmaterialen niet over de rivier heen vervoerd. Na een maand kon ze beginnen. We hadden een lijst van prioriteiten met haar opgesteld. Voor sommige donoren moesten de gebouwen eerder klaar zijn dan voor anderen. Ze begon aan alles tegelijkertijd, dus kwam er niets echt af. Toen slaagde ze ineens voor een examen om op een wat grotere school directeur te worden. Daar bouwde Samsara ook! De directeur van die school vertrok van de ene op de andere dag en zij moest nu de bouwprojecten op twee en eigenlijk op drie scholen begeleiden (want we bouwen ook op een branche school). Tussen die scholen liggen hoge bergen. Ze raakte het overzicht kwijt en wij met haar. We proberen nu in te grijpen en haar daarmee ook te helpen. De bouw van sommige gebouwen leggen we stil. Daar kan na februari aan verder gebouwd worden. De rest moet wel af. We hebben het comité van conciërges van scholen gevraagd om deze scholen te helpen. Of het gaat lukken weten we op 12 februari.
 |
| Het slaapgebouw voor leerkrachten, nog 4 weken te gaan op de Muang Luang school |
Abonneren op:
Posts (Atom)