Samsara werkt met maar niet via de overheid

Dit concludeerde Pieter Marres, voorzitter van de Stichting Samsara in Nederland. Ik had er nooit zo over nagedacht, maar het is precies wat we doen. Samsara vindt het erg belangrijk om samen met de overheid te werken. Per slot van rekening zijn zij het, die de taken binnen het onderwijs moeten overnemen en doorzetten. Dat is duurzaam. Stichtingen zoals Samsara zijn er om tijdelijk de grootste noden op te heffen, om een motor tot verandering te zijn. Maar uiteindelijk moet de staat daar zelf, in alle facetten, voor gaan zorgen.

Samsara inventariseert de noden op de schooltjes altijd in het bijzijn van een vertegenwoordiger van het Departement van Onderwijs van de provincie. Samsara laat elk contract, dat we tekenen met een schooltje, mede ondertekenen door het Departement van Onderwijs. Samsara bepaalt ook waar ze het geld aan gaan besteden, maar wij maken de lokale vertegenwoordiging van de staat voor het proces en eindresultaat medeverantwoordelijk. Als we een probleem met een directeur van een schooltje hebben en we kunnen dat niet direct samen oplossen, vraagt Samsara het Departement van Onderwijs om voor die oplossing te zorgen. Samsara vraagt ook de directeur van het Departement aanwezig te zijn bij de opstartvergadering van alle projecten in een nieuw district en de vergadering te starten met een speech. Samsara overhandigt elke faciliteit officieel, tijdens de openingsceremonie op elk schooltje, over aan een vertegenwoordiger van het Departement. Zij zijn het die vanaf dat moment zorg moeten dragen voor onderhoud.

Maar ….. wij betalen de donaties in termijnen direct aan de scholen en niet aan het Departement. Daarmee voorkomen we vertragingen, vriendjespolitiek en kleine corruptie. De uiteindelijke keuze waar de donaties naar toe gaan, ligt ook bij Samsara en niet bij het Departement. 

Toen bij de opstartvergadering van alle projecten twee weken geleden, de directeur Mr. Buumtiam Angsawat zelf niet kwam maar zijn tweede man, was ik teleurgesteld. Dat is doorgekomen en twee dagen later zat hij bij mij thuis in Doi Saket, Chiangmai. En dan hoor je nog eens wat. Hij ontvangt uit Bangkok voor zo’n 140 schooltjes 100 miljoen baht per jaar. 82% gaat naar salarissen en 12% is voor voeding, onderhoud, voorzieningen, lesmaterialen en ga zo maar door.
Dat betekent omgerekend dat voor het district Paai (¼ van het gebied waar hij verantwoordelijk voor is), waar wij nu beginnen met de uitvoering van onze projecten, hij voor die taken ongeveer 3 miljoen baht heeft. Wij besteden in Paai het komende half jaar 10 miljoen baht (ongeveer 250.000 euro). Samsara betekent dus heel veel voor de verbetering van deze schooltjes.
Hoeveel stichtingen zijn eigenlijk werkzaam in uw gebied, vroeg ik hem. Geen idee, zei hij, jullie zijn de enige stichting die met de overheid werkt. Andere stichtingen, zei hij, doen denk ik rechtstreeks projecten met de schooltjes en daar zijn we niet verantwoordelijk voor.