Observaties vanuit een nieuw district

Elk jaar bouwt Samsara voorzieningen op schooltjes voor bergvolkkinderen in een nieuw district in Mae Hong Son, de armste provincie van Thailand. In het volgend bouwjaar, beginnend in oktober 2013, gaan we bouwen in het district Pangmapha. Om projectaanvragen voor de donoren te kunnen schrijven, vroegen we de schooltjes in dit district ons te laten weten wat ze nodig dachten te hebben en in de derde week van december zijn we zelf gaan kijken.

Mae Hong Son is één groot berggebied, maar elk district is weer anders. Pangmapha is qua landschap het mooist. De lokale naam betekent “de drie misten” en die laaghangende bewolking tussen de bergen is, wanneer je er bovenuit rijdt, fabelachtig mooi. De kalksteen bergen hebben door verwering de mooiste vormen, soms begroeid zoals in Guilin in China en soms met steile rotswanden.

De bergen zijn hier zeer stijl, de weg lijkt wel een achtbaan. De wegen zijn goed, het zijn er maar drie. Dit in tegenstelling tot andere meer glooiende districten waar vele zeer slechte wegen te vinden zijn. In Pangmapha woont bijna iedereen dan ook langs de weg in de valleitjes.

 

Kinderen kunnen elke dag naar huis.

Voor het werk van Samsara heeft dit grote gevolgen: kinderen hoeven niet te slapen in slaapzalen op school, want ze kunnen naar huis. Het probleem in dit district zijn de sanitaire voorzieningen en de voorzieningen voor de leerkrachten. 

Hadden we de afgelopen tien jaar vooral te maken met de Karen en Hmong volkeren, nu werken we met de Lahu, Lisu en de Shan, ook wel Thai Yai genoemd, komend uit Birma. Aan het einde van een afsplitsing vlak tegen de Birmese grens troffen we een volledig Chinees dorp aan met overal Chinese karakters en rode lantaarns. De kinderen spreken Chinees en moeten op school Thai leren. Het zijn afstammelingen van de Kuomintang uit China, die nadat Mao aan de macht kwam, hier naartoe gevlucht zijn. Ze hielden zich tot tien jaar geleden bezig met de opiumhandel. Sommige Lahu geloven nog sterk in geesten en willen niet helpen met de bouw, omdat de grondgeest dan gestoord wordt.

Jeep met soldaten op school.

Het gebied ligt pal langs de Birmese grens. Overal zijn wachtposten met soldaten. Elke keer werd onze auto gecontroleerd en zonder onze begeleiders waren we niet veel verder gekomen. Soldaten zijn ook te vinden op sommige schooltjes en zij zijn het dan ook, die in sommige gevallen zullen gaan helpen met de bouw van de Samsara voorzieningen.
Om in dit district te komen moet je vanuit Chiangmai vijf uur rijden over een goede maar steile weg met duizenden bochten, waaronder vele haarspeldbochten die over twee hoge passen gaan. Maar in het district zelf zijn we weer minder tijd kwijt, omdat de meeste schooltjes aan de drie wegen liggen, die weliswaar steil de bergen in gaan, maar meestal geasfalteerd of goed verhard zijn.
Waarschijnlijk als gevolg hiervan, troffen we voor het eerst ook andere stichtingen en bedrijven aan die gebouwen of voorzieningen op de schooltjes hadden gesponsord. Soms heel nuttig, maar een Music Room terwijl het schooltje in het droge seizoen geen toegang tot water heeft, lijkt mij geen prioriteit.

Zo zie je maar weer dat je goed van de plaatselijke omstandigheden op de hoogte moet zijn om projecten hier te kunnen uitvoeren.

Ik wens iedereen een leuke jaarwisseling en een gezond en goed 2013!