Relaties onderhouden

De donaties die Samsara ontvangt, worden nooit aan overheidsinstanties gegeven, maar altijd rechtstreeks aan de schooltjes. Samsara betrekt de overheid echter wel bij haar projecten. Medeverantwoordelijkheid dragen, leidt tot betere participatie van de schooltjes in de uitvoering van de projecten, het strakke tijdsschema kan beter worden aangehouden, problemen tijdens de bouw kunnen met de hulp van overheidsinstanties beter worden opgelost en na de overdracht van de gebouwen zorgen zij voor het onderhoud.
“Zij” zijn in dit geval de Departementen van Onderwijs in de provincie. Daar zijn er twee van, één in het zuiden met 185 schooltjes en één in het noorden met 135 schooltjes. Zij rapporteren ieder rechtstreeks aan het Ministerie van Onderwijs in Bangkok.
Ik probeer goede relaties te onderhouden met de directeuren van die twee Departementen. Die wisselen echter zo vaak, dat het meer hout snijdt om met de plaatsvervangers goede relaties te hebben.
Ook ga ik een keer per jaar naar Bangkok om met het Ministerie van Onderwijs zelf te praten. Dat deed ik met Mevrouw Kasama Varavarn Na Ayutthaya, voormalig secretaris generaal van het basisonderwijs in Thailand. Zij is nu met pensioen maar elk jaar maak ik toch een afspraak met haar. Zij heeft een groot netwerk en met al die wisselende regeringen, wisselt de Minister van Onderwijs ook elk jaar of vaker.

Dit jaar bood zij aan om in haar restaurant (een beetje respectabele familie in Thailand heeft óf een resort óf een restaurant) een diner te organiseren met een aantal belangrijke mensen binnen het Ministerie van Onderwijs. Ik had haar geschreven dat als Samsara over twee jaar klaar is met het realiseren van voorzieningen op de lagere scholen en de lagere middelbare scholen in de provincie Mae Hong Son, de Stichting wellicht nog twee jaar voorzieningen (vooral slaapzalen) voor bergvolk kinderen zou kunnen bouwen op hogere middelbare scholen en lagere, middelbare en hogere beroepsopleidingen in de provincie.

Doordat Samsara zoveel voorzieningen op de lagere en middelbare scholen heeft gebouwd, maken steeds meer leerlingen deze scholen af en willen nu doorstromen naar het hoger onderwijs. Echter, daar stuiten ze op hetzelfde probleem: de ouders hebben geen geld dus hebben ze studiebeurzen nodig, er is geen plek voor ze om te overnachten en de commerciële slaapgebouwen in de stad zijn te duur. Dus die scholen hebben slaapgebouwen nodig. Het gaat in totaal om zo’n tien scholen.

En zo zaten Manus, mijn partner, en ik vorige week te eten en te discussiëren met mevrouw Kasama en haar echtgenoot en verder met de plaatsvervangend secretaris generaal van het onderwijs in Thailand, de secretaris generaal van beroepsopleidingen in Thailand, een ambtenaar van het hoger onderwijs bij het ministerie en de voormalig plaatsvervangend secretaris generaal van het basisonderwijs, nu verantwoordelijk voor de projecten voor bergvolkeren van de prinses.

 

 

 

In ieder geval heb ik de toezegging gekregen dat het ministerie meer gaat investeren in het lager en hoger beroepsonderwijs in de provincie. Dat is er ook erg slecht aan toe. Maar..….. of ik dan niet al het komende bouwjaar met een pilot project kon beginnen op een school, want ze weten niet of ze over twee jaar nog op hun posten zitten en mij van dienst kunnen zijn en als ik dit jaar kan beginnen, dan zit de vaart er vast in. Nu ben ik weer aan zet. Twee slaapgebouwen en een schoonwater installatie zouden moeten kunnen. Nu ben ik bezig om er een projectvoorstel voor te schrijven, zodat ik er een donor bij kan gaan zoeken.